0
MAMA ZIJN Uncategorized

Ons bevallingsverhaal

Toen ik maandag 2 juli opstond met een beetje krampjes, dacht ik dat ik te veel dessert had gegeten op het verjaardagsfeestje van mijn schoonzus de dag ervoor. Dit gaat wel weer over, dacht ik, inderdaad dacht ik. Het is pas toen ik bij mijn mutti arriveerde om Zoonlief te brengen en haar zei dat ik ook een beetje rugpijn had, dat ik begon na te denken dat het misschien toch wel voor één dezer dagen zou kunnen zijn.
Maar het ging dus veel sneller:
– Ik zei ‘s morgens nog tegen mijn Lief dat hij gerust nog een dagje kon gaan werken, want wat achteraf gezien blijkbaar serieuze weeën waren, vond ik ‘s morgens best nog draaglijk. Ik deed nog wat papierwerk voor hem en maakte het huis nog een beetje proper.
– ‘s Middags hebben we samen nog rustig gegeten, met af en toe een pijnscheut in mijn rug, maar ik vond het heel die tijd geen reden tot paniek en bleef er vrij kalm onder. Veel te kalm achteraf gezien.
– In de namiddag ben ik zoals ik dagelijks deed de laatste twee weken, een beetje op mijn bed gaan liggen voor mijn dagelijkse siësta. Ik kon gerust nog piano spelen, daar heb ik mij bijna heel de namiddag mee bezig gehouden. Ik heb veel gelezen over ‘pijnloos bevallen’ en als dit de weeën waren die ik voelde, probeerde ik telkens opnieuw rustig te blijven, misschien een beetje te rustig achteraf gezien.
– In de late namiddag zo rond een uur of half 5 besloot mijn Lief om nog bouwafval weg te doen en ik stapte rustig in zijn camionette om mee te gaan, onderweg hebben we de weeën samen zitten weglachen, geen flauw benul van wat er eigenlijk al aan het gebeuren was. Toen ik onderweg toch wel hevigere pijnscheuten begon te krijgen, besloten we om toch stilaan naar het ziekenhuis te vertrekken, want het zou misschien wel eens voor ‘morgen’ kunnen zijn. Eerst wilde ik Zoonlief zijn gerief nog gaan brengen die bij mutti & Bob de nacht zou doorbrengen. Mijn Lief wilde graag nog iets eten en terwijl mijn mutti nog snel iets klaar aan het maken was, zag ze aan mijn gezicht dat het precies toch echt niet meer ging. Ze vroeg mij of we aan het tellen waren hoe snel de weeën achter elkaar kwamen. “Bestaat hier geen App voor, vroeg mijn Lief?” Toen schakelden we de chrono in en beseften we dat het echt wel menens was met weeën om de twee minuten.
– Onderweg naar het ziekenhuis stuurde ik mijn zus die voor de geboortekaartjes zou zorgen, nog een smsje omdat ik dacht dat het wel eens voor ‘morgen’ zou kunnen zijn, ik stuurde dit smsje op 2 juli 2012 om 17u28 🙂
– Aangekomen op de parking van de Sint-Jozefkliniek te Bornem iets na 7u, voelde ik ineens mijn water breken in de auto. Mijn Lief sloeg helemaal in paniek en wist niet wat hij eerst moest doen. “Een dokter!” Ik zeg: “Nee, het gaat wel, vlug naar binnen! Wel nog de deur op slot doen en de valiesjes meenemem!” We liepen (ik al niet meer zo hard) het ziekenhuis binnen via spoed, ik kon ondertussen niet meer zo goed stappen en voelde een enorme druk, zou dit persdrang zijn? De dame op spoed vond dat we langs de gewone ingang moesten gaan om ons in te schrijven. Mijn Lief werd kwaad en zei dat het echt wel menens was. Ik begon ook te schreeuwen en zei haar dat ik druk voelde. “Het zijn maar weeën hoor mevrouw,” zei ze. Ik riep: “Nee, ik voel druk!” Gelukkig kwam er een andere verpleger met een rolstoel toegesneld om mij naar de materniteit te brengen. Aangekomen aan het verloskwartier, legden ze mij op tafel en een lieve vroedvrouw van dienst voelde: “We gaan nu bevallen,” zei ze. “Wat, nu????? OMG!” Ik mocht persen en na twee keer had ik een het liefste poppeke van de wereld in mijn armen: Welkom op de wereld FRAUKE!
Frauke Van Ael – 45,5cm – 2,665kg – 19u30 
Om 19u30 met een flinke dochter in de armen.
De vroedvrouwen die de bevalling zelf deden.
En een rustige nacht tegemoet….
Droomt niet iedereen van zo’n bevalling? Ik denk het wel hé 🙂
Onze gynaecologe die er niet meer op tijd kon geraken, raadde ons toch aan om de volgende keer sneller binnen te gaan.

You Might Also Like...

9 Comments

  • Reply
    Tiene
    maart 21, 2013 at 2:47 pm

    Geweldig verhaal, komt toch niet zo heel vaak voor hoor, zo een bevalling, was de eerste ook zo vlot? Goed dag de vroedvrouwen de bevalling deden, die dienen daarvoor en geen verdoving, geweldig!! Jaloers

  • Reply
    Susan van der Zwaag - Sondeyker
    juli 3, 2013 at 6:15 am

    Whahaha prachtig! Ook ik heb meer als twintig jaar geleden alleen harde buiken gehad (door de dag) die achteraf mijn weëen bleken te zijn. Ook pas gaan schakelen toen ik half twee ‘s nachts om de 2 minuten een harde buik had (geen enkele pijnscheut), ik bleek al 7 cm ontsluiting te hebben. Nog steeds ontzettend trots op mijn nu al twintig jarige dochter die ik grotendeels alleen heb opgevoed. Nogmaals gefeliciteerd! Warme verjaardagsgroetjes van Susan

  • Reply
    Liesellove
    augustus 2, 2013 at 6:50 pm

    Bij mij floepte ze er ook uit 😉 zo snel dat ik zelf even moest bekomen dat ik zo snel mama was 😉

  • Reply
    Snottebellie
    oktober 27, 2013 at 5:54 pm

    Man man, we hebben nog meer gemeen dan onze vorige rn huide woonplaats blijkbaar. Ben ook in Bornem bevallen :)!

  • Reply
    Mamadammeke
    december 15, 2013 at 10:10 pm

    Mijne collega is zo bevallen in de inkomhal ;). Zelfs vroedvrouwen kunnen in zulke ontkenningsfases verkeren :p

  • Reply
    Barbara
    juli 1, 2014 at 7:52 pm

    haha, grappig, net liesellove gelezen en nu dit 🙂 Heel leuk om lezen wel, ‘t is toch zo bijzonder he!! Hier was de eerste een pak lastiger, maar dochter 2 was exact hetzelfde, nog sneller zelfs, eerste ‘pijnscheutje’ (‘zal wel een voorwee zijn’) rond een uur of 5 ‘s ochtends, en om 8.12u was ze er, nog geen 20 minuten nadat we in het ziekenhuis waren aangekomen met zo goed als volledige ontsluiting, nadat we de volle ochtendspits getrotseerd hadden 🙂 Bijna in de auto bevallen dus 🙂 Beetje overrompelend, maar tegelijk zalig! daar teken ik opnieuw voor als er ooit een derde komt 🙂

    alleszins ook drie dikke zoentjes voor Frauke!

  • Reply
    Lieve
    juli 2, 2014 at 7:23 am

    Ohh, super om te lezen. Blijkbaar gebeuren snelle bevallingen toch meer dan je denkt. Ik heb hier ook zo van die baby’s gehad die er uit vlogen. 🙂

Leave a Reply

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.