0
Baby MAMA ZIJN

Het bevallingsverhaal van Mil

11 maart 2017, mijn uitgerekende bevallingsdatum. Een voldragen zalige zwangerschap van 40 weken zonder al te veel kwaaltjes waar ik nu toch wel echt genoeg van begon te krijgen. Mocht ons mannetje niet natuurlijk komen, dan zou ik de week erna ingeleid worden en dat was toch wel het allerlaatste wat ik voor ogen had…

Ik had de dagen ervoor al van alles geprobeerd om de weeën op te wekken: van een rijpe ananas eten tot veel bewegen. In plaats van ongeduldig te wachten, maakten we er zaterdag nog een leuk gezinsdagje van. We gingen een ijsje eten in de kinderboerderij, brachten een bezoekje aan de Retrodag in de Kringwinkel en gingen daarna samen frietjes eten. Rond 19u ‘s avonds legden we de kindjes in bed.

Ik zou die dag en avond eigenlijk alles willen doen wat de vroedvrouw mij had aangeraden: rondwandelen en veel bewegen of ja, zelfs een vrijpartij met mijn Liefste…alles zou ik ervoor over hebben om ons kleine wondertje op mijn buik te hebben liggen in plaats van in mijn buik. De zin in seks mocht dan wel weg zijn met mijn ultradikke buik, toch hebben mijn Lief en ik hebben het er op gewaagd die avond, want blijkbaar bevat sperma een stof die de geboorte opwekt. Een comfortabel standje en opwekken die weeën!

Rond 10u ‘s avonds begon ik wat krampjes en pijn in mijn onderrug te voelen, zou het? Ik besloot om toch nog wat te rusten, maar de pijnscheuten begonnen heviger en heviger te worden…ja, dat is het! Ik herkende het gevoel meteen, want na 2 keer weet je wel wanneer het zover is :-). Zou de seks echt gewerkt hebben? Of misschien zat de volle maan er wel voor iets tussen? Niemand zal het ooit echt weten… 🙂
“Zouden we de kindjes toch niet wakker maken en naar ons mutti brengen?” vroeg ik aan mijn Lief. Zo gezegd, zo gedaan. Hun reactie die nacht vergeet ik nooit meer: “Jaaaaaaa we krijgen een broertje!”. Daarna gingen we nog wat rusten, maar daar kwam niet veel meer van in huis. Ik timede mijn weeën en die begonnen toch wat regelmatiger te komen. Om 3u ‘s nachts reden we richting kraamkliniek, want ik wilde deze keer toch wel op tijd zijn (het bevallingsverhaal van Frauke in mijn achterhoofd). Aangekomen op de spoedafdeling kreeg de materniteit een telefoontje: “Er is een moederke binnengekomen!” Mijn Lief en ik werden vriendelijk verwelkomd en ik werd meteen onderzocht, 2cm ontsluiting maar de weeën waren precies wat stilgevallen. “Moeten we dan terug naar huis?” vroeg ik aan de vroedvrouw. “Neenee, we installeren hier een bed voor jullie zodat jullie nog wat kunnen slapen en morgenvroeg zien we verder.” Ik heb geen oog meer dicht gedaan, maar voelde tegelijkertijd ook niet echt veel meer vooruitgang. Toch kwam de vroedvrouw die mij ‘s morgens onderzocht met goed nieuws: “Je hebt 5cm ontsluiting, straks heb je je baby!”

8u ‘s morgens, 12 maart 2017, de weeën kwamen nu duidelijk op gang! Net als bij Kobe en Frauke wilde ik zonder epidurale bevallen dus ik focuste mij volledig op wat ik aan het doen was en probeerde zoveel mogelijk ontspannen tussen de weeën door. Dankzij de humor en de steun van mijn Lief en de vroedvrouw die ons begeleidde, ging ik bijna moeiteloos van 5cm naar 8cm. Ik maakte daarbij vooral gebruik van het touw en de bal om mijn weeën op te vangen. Geen idee hoe ik het zonder dat touw had gedaan! Ik voelde een constante ondraaglijke pijn in mijn onderrug. Mijn baby lag blijkbaar met zijn rug tegen mijn ruggengraat in achterste plaatsing en zou misschien wel geboren worden als een sterrenkijkertje. Dat maakte de arbeid extra moeilijk, want deze positie bemoeilijkte de indaling in mijn bekken omdat het hoofdje hoog bleef zitten. Toch kon de baby nog draaien naar een voorste plaatsing wat uiteindelijk wel is gelukt. Ik kan jullie zeggen mannekes dat ik serieus heb afgezien tijdens deze arbeid!

Op 8cm brak de vroedvrouw mijn vliezen en toen werden de weeën ondraaglijk hard en schreeuwde ik het uit van de pijn….

Ik keek naar de klok en het was iets na 12u. Ik zou ons zondagskindje straks echt in mijn armen mogen sluiten, nog even doorgaan Lobke, you can do it!
Plots had ik volledige ontsluiting en voelde ik persdrang. Mijn gynaecologe stormde net op tijd binnen. Ik had zoveel pijn geleden dat ik niet meer wist hoe ik mijn baby er zelf zou uit persen, maar ik gebruikte al mijn oerkrachten en na vijf keer persen ofzo, maakten we om 12u40 kennis met ons prachtige derde kindje MIL!

Door de grote drukte op de materniteit kregen we alle tijd om kennis te maken met ons zoontje, hij werd op mij gelegd en dronk meteen aan de borst. Daarna kregen we nog 2 uur tijd om heerlijk samen te skinnen. Mijn Liefste en ik keken elkaar met tranen in de ogen aan: dat hebben we samen toch weer goed geflikt! Ik kon alleen maar liefde voelen, heel veel liefde.

We werden naar onze kamer gebracht op de materniteit, klaar om elkaar te leren kennen en Mil straks voor te stellen aan zijn grote broer en zus. Herinneringen die ik het liefst nooit meer vergeet!

MIL, welkom op de wereld lief mannetje! Zoveel liefde voor jou!

xxx

Ps:Eén van de volgende dagen laat ik jullie nog enkele foto’s zien van ons verblijf op de materniteit.
Ps2: Ik wil hierbij mijn eeuwige dankbaarheid tonen aan mijn gynaecologe dokter Janssens en vroedvrouw Sofie die mij een dag om nooit meer te vergeten bezorgden.

Credits foto’s: Patrick Van Ael 🙂 

You Might Also Like...

6 Comments

  • Reply
    Nathalie
    maart 19, 2017 at 7:20 pm

    Heel veel liefde gewenst! Proficiaaaat!

  • Reply
    Saar
    maart 20, 2017 at 7:58 am

    Oh zo een mooie foto’s. ! Proficiat nog eens en
    Welkom Mil. Gijs was ook een sterrenkijkertje! Heel pijnlijk

  • Reply
    Evy Op de Beeck
    maart 20, 2017 at 8:50 am

    Zo Mooi! Aan het snoetje te zien zou ik durven gokken dat hij op zijn broertje lijkt? Geniet samen. Het zijn de meest wonderbaarlijke momenten in het leven. Momenten die je nooit wil en zal vergeten 🙂 Dat het nu een eerste, tweede of derde is…

  • Reply
    Mammalien
    maart 20, 2017 at 10:16 am

    Wat heerlijk. Ondanks pijn en narigheid vond ik bevallen geweldig, het is zo iets bijzonders! Leuk om jouw verhaal te lezen en vooral natuurlij kde mooie afloop…

  • Reply
    Vita
    maart 20, 2017 at 1:08 pm

    Prachtig verhaal! Heel leuk om te lezen!
    Hier ook wachten op baby3 die elk moment kan geboren worden, met -net als bij jullie- ook 5 en 7 jaar verschil met de 2 oudsten.
    Heerlijk om je verhalen te lezen en foto’s te bewonderen!
    Heel blij voor jullie dat het allemaal goed gaat! Proficiat met je prachtig gezinnetje!

  • Reply
    Davina
    maart 20, 2017 at 7:49 pm

    Een dikke proficiat met Mil! Mooi verhaal ook.

Leave a Reply

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.