0
MAMA ZIJN

“Mama, waarom moeten wij ons altijd zo haasten?”

“Komaaaaaaan kindjes, voortdoen! Haast je! Schoenen aan, we zijn bijna te laat! Zijn die tanden al gepoetst? Allééééééé doe voort, tis nu echt tijd, we moeten vertrekken anders komen we te laat!” Herkenbaar? Toen onze Kobe mij deze ochtend doodserieus vroeg waarom wij ons altijd zo moeten haasten, moest ik toch even slikken.

Want terwijl ik vorig jaar deze tijd de maanden, weken en dagen aan het aftellen was tot de komst van Mil en er stiekem ook naar uitkeek om wat ‘meer tijd’ te hebben voor Kobe en Frauke tijdens mijn moederschapsrust (heerlijk was dat!), ligt dit ondertussen alweer ver achter mij en zijn we weer vollen bak aan het gaaaaaaaaan! Volledig terug in de routine van de drukke ochtend-en avondspits, ‘s morgens haasten om op tijd aan de schoolpoort te staan en wij op tijd op ons werk te komen, ‘s avonds hetzelfde liedje, snel snel van het werk naar de opvang, huiswerk maken, gezonde kost op tafel toveren, wassen, nog een beetje spelen, maar weer snel snel snel zodat iedereen op tijd in bed zit! Altijd maar druk druk druk…ppppppffffffff!
En dan vraag ik mij af: “MOET DIT NU ECHT?” “MOET IK DIT NU ECHT ZO DOEN?”

Ondertussen voel ik mij keischuldig, want onze kinderen hebben hier eigenlijk helemaal geen boodschap aan. Zij ervaren onze tijdsdruk helemaal niet zo, zij hebben geen last van de drukke ochtendspits en avondrush, integendeel. Zij kunnen gerust ‘s morgens nog beginnen aan een knutselwerkje en leven keihard in het NU! Zij moeten zich niet haasten. Waarom zouden ze ook eigenlijk? En toch, toch denk ik dat ze ergens wel last hebben van onze stress? Zij zien hoe druk druk druk hun mama en papa bezig zijn voor én na het werk met huishoudelijke taken, nog wat werken in het huis, waar blijft er tijd over om bezig te zijn met hen?

Daarom heb ik mijzelf iets voorgenomen. Ik ga ‘s morgens niet meer als een ‘Momster’ te keer gaan en roepen hoe hard ze zich moeten haasten en mijn stress op hen overbrengen. En ‘s avonds? Dan ga ik bewuster tijd maken voor hen, dat de was en de plas dan even moeten wachten, dat is toch niet zo erg? Of wel?

Heel benieuwd hoe jullie tijd ervaren? En hoe jullie hiermee omgaan?

You Might Also Like...

10 Comments

  • Reply
    Nies
    november 15, 2017 at 8:17 am

    Mooi Lobke! Ik wil hier ook heel bewust mee omgaan, niet altijd gemakkelijk. Hoewel, nu net nog wel want nog maar 1 kleintje en die zit nog bij de onthaalmoeder. Dat is regelmatig dat we haar eens sms’en: wij komen later.. Of soms helemaal niet. Omdat we niet willen haasten, en ik al helemaal niet die druk aan Morris wil doorgeven. Maar wat wordt dat straks met school? Ik vind het zo jammer dat hier alles zo op tijd en uur is..

  • Reply
    Tina
    november 15, 2017 at 8:20 am

    Heel herkenbaar. Hier ook altijd een ochtendrush om op tijd te komen.

    Benieuwd naar hoe andere dat s morgens op lossen.

  • Reply
    Saskia Van Weyenbergh
    november 15, 2017 at 8:32 am

    Ik neem mij dat elke dag opnieuw voor. Maar dat goede voornemen wint het keer op keer niet van … Ja, van wat eigenlijk? Je moet wel op tijd op school zijn, op je werk zijn, gekamd, gepoetst en liefst aangekleed ? En ‘s avonds een soortgelijke rush. We zitten toch in die mallemolen, en niet omdat we daar voor kozen, maar omdat je er toch op wordt afgestraft als je ‘niet in orde bent’ … Niet? … Maar hey, het is weer bijna friyay ?

  • Reply
    v_bijengezoem
    november 15, 2017 at 9:05 am

    Ik voel me daar ook vaak schuldig over en schrik van mijn eigen houding (nochtans staan we bewust vroeg op om tijd te hebben).

  • Reply
    Evi
    november 15, 2017 at 9:09 am

    Héél herkenbaar, maar zo de echte waarheid! Ik denk dat er maar weinig gezinnen zijn waarbij er geen ochtendrush is.
    Zelf probeer ik die hier te beperken door 10 min. marge in te lassen. Als ze dan treuzelen, dan moet ik mij niet onmiddellijk kwaad maken.
    Meestal zijn we dan wel te vroeg op school, maar dan maak ik tijd voor een babbeltje met de kids en dat is de enige q-time dat ik dagelijks heb mijn kids want ‘s avonds is daar helemaal geen tijd voor helaas.

  • Reply
    vanmiek
    november 15, 2017 at 9:44 am

    Die badkamerfoto van jouw meisje! Een plaatje! ?

  • Reply
    Nathalie
    november 15, 2017 at 10:48 am

    Ik ben ‘s morgens als ik zelf moet gaan werken ook opgefokter. Zeker als ik er alleen voorsta. Eigenlijk wel erg. Maar de kinderen vroeger uit hun bed halen vind ik ook geen optie. Ze hebben hun rust nodig… Misschien alles veel kalmer zeggen . Ik heb geen idee.

  • Reply
    zebrazonderstrepen
    november 15, 2017 at 11:21 am

    heel herkenbaar, ik ben ook schuldig. Ik probeer soms al eens de tafel te laten liggen en me te concentreren op wat belangrijk is, ik durf ze al eens wat vroeger of later uit bed halen maar niet alle ochtenden en avonden zijn succesvol. Jammer dat kindjes vandaag al de rush van de ouders zitten maar daar valt helaas weinig aan te doen

  • Reply
    Katrien
    november 16, 2017 at 3:42 pm

    Een buffer inbouwen is inderdaad een goed idee. En toen onze kinderen kleiner waren lieten we hen toe nog even tv te kijken. Dat hebben we afgeschaft. In de plaats daarvan zetten we fijne muziek op. Verrassend hoe goed dat werkt. En hier maken ze ook al ruim twee jaar hun eigen brooddoos, boekentas, zwemtas,… klaar. De taken verdelen helpt enorm. Maar ze zijn ook al 12, 10 en 8… wees gerust… het wordt makkelijker!

  • Reply
    Evi
    november 19, 2017 at 12:13 pm

    Ik voel mij heel vaak schuldig dat we ons altijd aan het haasten zijn. Hele mooi gedachte van jou om hier iets aan proberen te doen!

Leave a Reply

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.