0
LIFESTYLE MAMA ZIJN

Brieven van nu voor later

“Mama, ik wil dat jij meer dan 100 jaar wordt en voor altijd bij mij blijft.” We wandelen handje in handje in het bos tijdens ons weekendje in de Efteling terwijl Frauke mij dit toevertrouwt.  “Ik wou dat vake ook meer dan 100 jaar was geworden, dan was hij nu geen sterretje aan de hemel en kon ik nog met hem praten.” Het zijn momenten waarop de tranen in mijn ogen schieten. Momenten die zo mooi en zo droevig tegelijk zijn. En die ik eigenlijk voor altijd wil koesteren. “Mama gaat echt haar best doen om meer dan 100 jaar te worden schatteke, beloofd.”

Later op de dag denk ik verder na over wat Frauke mij vertelde. Want ook ik zou willen dat mijn mama meer dan 100 jaar wordt en wil haar het liefst zo lang mogelijk bij mij. Ik wil haar nog zoveel vragen en zij moet mij nog veel te veel vertellen. Sinds de dood van ons vake staat de vergankelijkheid van het leven zo dichtbij ons en denk ik veel meer na over “Wat als hij nog geleefd had…”.

“Vake, mag ik je nog iets vragen?” De dag voor hij heel plots en veel te snel stierf, zat ik naast zijn bed en nam ik zijn hand vast. “Wil je voor mij nog iets doen? Ik zou het heel fijn vinden mocht je nog enkele levenslessen voor mij opschrijven.” Hij keek me liefdevol aan en zei: “Ik weet niet of ik dat wel kan poppemieke, maar ik ga mijn best doen om dit nog te doen voor jou en mijn lieve kleinkindjes.” Niemand had verwacht dat hij zo vroeg ging gaan. Hij had nog zoveel willen doen en zeggen.

Sinds die dag sta ik anders in het leven. Ik denk vaak na over ‘Wat als ik er ooit niet meer ben, hoe gaan mijn kinderen zich dan voelen?‘ Wat zouden zij nog willen weten van me? Welke herinneringen willen zij voor altijd onthouden?’ Daarom ben ik brieven beginnen schrijven gericht aan mijn drie kinderen samen. Brieven waarin ik verhalen vertel over de dingen die wij samen meemaken: onze geweldige uitstappen en vakanties samen, onze gezinsmomenten thuis, de moeilijkere momenten maar ook de allermooiste momenten die we het liefst nooit meer willen vergeten. Liefdesverhalen, mijlpalen, uitspraken, onbeantwoorde vragen, kleine zinnetjes vol betekenis.

Koesterdoos

Ik wil die brieven blijven schrijven. Kleine en Grote Verhalen. Levenslessen. Op speciale maar ook doodgewone momenten. Tot ik een doos heb verzameld vol liefde.

Want Liefde is Alles en wat het leven de moeite waard maakt. En dat wil ik ook meegeven aan mijn drie kindjes. Wanneer ik er later niet meer ben, hoop ik dat ze die brieven bovenhalen en onze momenten samen herbeleven met een lach en een traan. Want dat, dat is wat het leven mooi maakt. Niet wat we hebben of spullen waar we nog van dromen. Wel wij samen, ons gezin, broer-en zusliefde, mama-en papaliefde, kwali-tijd. Hun kindertijd en mooiste herinneringen leg ik zo vast in persoonlijke brieven. Wat er ook met mij gebeurt, daar kunnen ze altijd op terugvallen.

Met ‘Liefs voor altijd’ , een supermooie bewaarbox met mooi briefpapier, kan ik nu al die gevoelens voor mijn kinderen in één doosje stoppen. Met mijn brieven aan hen van nu voor later. Het mooiste cadeau dat ik hen ooit kan geven.

Voel je het ook kriebelen om brieven aan je kinderen brieven te schrijven van nu voor later?

WIN WIN WIN

Dan heb ik goed nieuws voor jou, want ik mag zo’n herinneringendoos weggeven.

Deel hieronder in de reacties jouw mooiste herinnering die je het liefst voor altijd wilt vastleggen en wie weet win jij volgende week wel zo’n mooie Liefs voor altijd-box. Met heel veel liefde.

Onze herinneringen volgen via Instagram of Facebook zou extra leuk zijn.

Succes!

Tip! Bezoek de Liefs voor Altijd-expo
Omdat herinneringen dierbaar zijn, nodigde Hallmark geïnteresseerden uit om hun verhalen neer te schrijven. De acht mooiste brieven schitteren donderdag 31 mei in Antwerpen-Centraal op de tentoonstelling ‘Liefs voor Altijd’. Een van de acht herinneringen komt van verhalenfan en actrice Veerle Dobbelaere. Ze toont een voorwerp dat haar dierbaar is en schreef enkele leuke anekdotes neer. Op die manier hoopt ze op een dag verhalen over haar grootouders aan haar kinderen en kleinkinderen door te geven.

You Might Also Like...

23 Comments

  • Reply
    Sophie
    mei 31, 2018 at 9:00 am

    De herinneringen die ik op dit moment zeker aan mijn zoontje zou willen meegeven, zijn er te veel om op te noemen. Ik zou de hele doos al vol kunnen schrijven denk ik 🙂 Maar ik zou hem zeker willen vertellen over zijn eerste dag thuis. Toen we na weken ziekenhuis ons kabouterke mee naar huis kregen, hoe gelukkig maar tegelijk ook bang we toen waren. En hoe we er alleen maar sterker zijn uitgekomen en hem op korte tijd zo hard hebben leren kennen.

  • Reply
    Sofie
    mei 31, 2018 at 9:05 am

    Ik ben mama van twee prachtige kids, ze werden geboren in Ethiopie en groeiden niet in mijn buik maar in hun hart. Hun verhaal bewaren is een must, herinneringen, emoties, verhalen die we zelf meekregen over en voor hen. Ik schreef een blog terwijl we hen verwachtten maar vandaag brieven schrijven lijkt me een super plan omdat ik hen misschien nog meer dan anderen die onverwoestbare liefde mee te geven. Dat ze weten dat ze altijd en altijd graag gezien worden, dat op hen wachten zwaar was ja, dat we allebei zij en ik een rugzak hebben ja maar dat de liefde die ik voor hen voel, het geluk dat ze ons elke dag geven en ons gezinsgeluk zo ontzettend groot is. Ik wil hen lessen meegeven, tips voor wanneer het moeilijker gaat, … zo’n doos is een super idee, Lobke.

  • Reply
    Kelly Peeters
    mei 31, 2018 at 9:16 am

    Binnenkort vertrek ik voor onbepaalde tijd naar Amerika. Ikzelf heb (nog) geen kinderen, maar mijn zus heeft er wel 6 ( ja I know, 6!). Het zijn mijn allerliefste schatten. Hun leeftijd varieert tussen de 15 jaar en de 6 maanden.
    Ik zou hen schrijven over de alledaagse dingen daar, over de speciale momenten en de momenten dat ik hen mis… zo kunnen ze later ontdekken hoe het ginder was.
    Zo’n doos zou dus echt van pas komen ?

    Vele groetjes Kelly

  • Reply
    Sarah De Baere
    mei 31, 2018 at 9:19 am

    Beste Lobke,

    Ik ben voorlopig nog mama-in-spe, ondertussen bijna 29 weken zwanger. Ik heb altijd al mama willen worden, maar vond de juiste partner niet. Na een heel proces van alles afwegen en moed verzamelen, heb ik vorig jaar na de zomer beslist om er alleen voor te gaan. Ik zou al deze zaken al willen opschrijven voor mijn kindje en ook hoe blij ik was toen ik ontdekte dat ik zwanger was en hoe de zwangerschap verloopt. Ik hoop ook de leuke en mooie momenten samen vanaf de geboorte te blijven opschrijven en in de doos te bewaren.
    Sarah

  • Reply
    Sabrina
    mei 31, 2018 at 9:23 am

    Ik verloor mijn papa toen ik 14 jaar oud was… Ondertussen is dat al bijna 15 jaar geleden. Ik mis hem nog steeds even hard… Jammer genoeg voor ons was er geen box of een brief waar we een houvast aan hebben/hadden. Het had erg fijn geweest om die herinneringen te lezen zoals hij ze beleefd had.
    Nu ik zelf mama ben van 2 besef ik nog meer wat het voor mijn kinderen zou betekenen als ik wel zo’n box kan achterlaten. Zodat ze er samen in kunnen kijken en lezen. Dat ik, als er mij ooit iets zou overkomen, zo’n mooie box met herinneringen kan achterlaten. Want mijn liefde voor hun is inderdaad voor altijd. Ook al ben ik er niet meer.

  • Reply
    Stefanie
    mei 31, 2018 at 9:26 am

    Deze zomer word ik voor het eerst mama.Spannend, een nieuw hoofdstuk voor ons! Een nieuwe wereld staat ons te wachten.
    Het zou fijn zijn om vanaf de start alle grote en kleine momenten te kunnen bewaren in deze doos.
    Zo kan, wat voor ons een nieuw hoofdstuk is, het levensboek van ons kleintje neergeschreven worden.

  • Reply
    Anne Claes
    mei 31, 2018 at 9:32 am

    Schrijven: zowel voor jou als voor mij een hobby én een job. Typen op een toetsenbord gaat snel en is normaal geworden, maar liefdevolle woorden uit je pen te laten vloeien, heeft iets magisch. Als dat op mooi papier kan en in een mooie doos gestoken kan worden, is dat de figuurlijke kers op de taart. De liefde voor en van onze kinderen is oneindig. Jammer genoeg is het leven dat niet, ook ik besef dat maar al te goed. Een prachtig idee om de kleine en grote gebeurtenissen die je gezin meemaakt op een prachtige en nostalgische manier onder woorden te brengen. Ik ben fan!

  • Reply
    Liesbeth De Puysseleir
    mei 31, 2018 at 9:43 am

    Voor mij zijn de kleine momenten van elke dag de grote dingen, die zorgen voor grote herinneringen
    Zalige lachbuien na kleine versprekingen van de kinderen, samen zonnige dagen spenderen in de tuin of lekker weg.
    Ik hoop dat onze kinderen zich later gaan herinnerend hoe zalig onbezorgd hun kindertijd was.
    ?

  • Reply
    Lins
    mei 31, 2018 at 9:53 am

    DIT moment zou ik in de herinneringsbox willen steken… Het moment dat de puzzel met onze drie meisjes zo mooi in elkaar valt. Het moment dat ik aan Kaat, nu 10weken, wil vertellen dat ze zo welkom is, dat ik niet begrijp waarom we zo lang getwijfeld hebben voor dat derde kindje dat nu helemaal perfect blijkt te zijn, dat de blik in de ogen van haar zussen als er naar haar kijken me zo oprecht gelukkig kan maken maar vooral omdat ze voor eeuwig en altijd mijn kleinste lieve meisjes zal zijn!

  • Reply
    Sietske Tilley
    mei 31, 2018 at 9:54 am

    Mijn beste herinneringen? Warrige woensdagen waar toch plaats is voor een onverwacht extra vriendje. Drukke donderdagen die toch eindigen met een verhaaltje voor het slapengaan. Vrije vrijdagen waarop tijd is voor frietjes en film met mama en papa. Zalige zaterdagen waarbij de buurkindjes rondcrossen op het voetpad en binnenvallen in de verschillende tuinen. Zonnig zondagen die onverwacht eindigen met bezoek en barbecue. Morrende maandagen met druk druk druk huiswerk -eten – turnles -… mama mogen we nog pudding maken? Ik heb zo honger!! – bed. Daverende dinsdagen met tijd om samen te eten.
    Dus niet die mooie reis of dat spectaculaire feest, maar de allergewoonste gezinsdagen.

  • Reply
    Nele Putteman
    mei 31, 2018 at 10:43 am

    Wat een mooi idee…ik zou dit zelf ook willen doen, ik zou mijn 4 jongens, (waarvan twee in de puberleeftijd zitten die best pittig begint te worden ?…) Zelfs al had ik soms een kort lontje of was ik moe en humeurig…ik steeds van hen heb gehouden, zelfs al zou ik hen soms achter het behang had geplakt … Dat ik zeer fier ben op hen als ze achteraf sorry zeggen, want dat is menselijk… iedereen maakt fouten en ze achteraf durven toegeven is geweldig !
    Ik zou hen schrijven dat ze alles kunnen worden wat ze maar willen en dat het dik ok is om dat nog niet precies te weten op 20ste, 40ste of zelfs op hun 50ste…dat zélfs dan nog heel veel wegen voor je open liggen… proef en geniet van het leven ! ?

  • Reply
    Annemie Daniels
    mei 31, 2018 at 10:56 am

    Ik zit hier al met ogen vol tranen door enkel je blogpost te lezen.

    Ik zou graag willen dat mijn dochters weten hoe zeer ze mijn leven op de goede manier hebben veranderd. Hoe hun geboorte van mij een ander mens heeft gemaakt en hoe doodgraag ik hun zie.

    Ook zou ik er een brief insteken voor elke belangrijke gebeurtenis in hun leven (Eerste lief, 18 jaar worden, geboorte van hun eerste kind, huwelijk, …). Moest er dan iets onverwacht met me gebeuren, dan hoop ik dat ze op dat moment het gevoel hebben dat ik er toch bij ben en er voor hun ben op dat moment.

    En nu moet ik ECHT een zakdoek gaan halen.

  • Reply
    Hilde
    mei 31, 2018 at 11:19 am

    Je blogpost raakt me. Ook ik ben met de eindigheid van het leven geconfronteerd en dat spookt al even in mijn hoofd. De gedachte ‘stel dat’ duikt af en toe op, zonder dat daarvoor een aanwijsbare reden is. Ik schrijf brieven in mijn hoofd, maar zou ze beter tastbaar maken. Het idee om iets voor speciale gelegenheden te schrijven, had ik vanmorgen nog. Hopelijk ben ik er nog voor heel veel momenten, dan is zo’n brief uit het verleden een mooie extra, maar als dat onverhoopt niet zou lukken, lijkt het me erg mooi om als kind zo’n brief te kunnen lezen.
    En dat mooiste moment? Moeilijk kiezen, maar de eerste keer dat we samen de slappe lach hadden is een kanshebber. De omstandigheden ken ik niet mee precies, ook al is het niet zolang geleden, maar dat gevoel!!!
    Een mooie doos, daar heb ik een zwak voor, ik doe graag mee.

  • Reply
    Ellen
    mei 31, 2018 at 4:56 pm

    Toen ons zoontje 2,5 was, stond ik voor een zwarze rugoperatie. De situatie voor hem was tegelijkertijd verwarrend (geen mama die hem in bad stopte of in zijn bedje legde ….) maar ook leuk (grootouders waren dagelijks bij ons om me te helpen en verwenden hem rot). De revalidatie nam veel tijd in beslag en toen hij voor de eerste keer het litteken zag, ging hij er voorzichtig met zijn vingertje over. We probeerden hem zo duidelijk mogelijk te maken wat dit was. Sindsdien, wannneer ik hem vertelde dat mama hem niet kon optillen omdat ze pijn had, kwam hij spontaan bij me en wreef zachtjes ocer mijn rug om dan ook te zeggen: “ik ben hier om voor jou te zorgen, want dat doe jij voor mij ook!” Zo lief, zo schattig, …. ons ontroerend momentje.

  • Reply
    Hettie Feenstra
    mei 31, 2018 at 5:51 pm

    Mijn dochter zal ik graag een doosje cadeau willen doen. Ook zal ik haar vader opa’s en pma’s vragen vragen hier een boodschap voor haar te schrijven. Liefs Hettie

  • Reply
    Charlotte
    mei 31, 2018 at 8:04 pm

    Een goed jaar geleden ben ik naar een begrafenis gegaan van een vriendin die haar kindjes achterliet op 4 jaar. (Een tweeling). Het moment dat men in de kerk de twee kindjes bij hen namen om uit te leggen dat hun mama nu een sterretje is en dat alle mensen in de zaal daar waren om afscheid te nemen heeft me zo erf aangegrepen. De kinderen beseften om dat moment niet wat voor leegte dit zal betekenen in hun leven. Toen besloot ok brieven naar mijn kinderen te schrijven. Vorig jaar de eerste en deze maand worden ze 2 en 4 en schrijf ik de volgende. In hoop dat ze deze doos nog niet te snel hoeven open te doen maat het geeft min een gerust gevoel dat ik altijd mijn laatste woorden zal kunnen zeggen. En het mooie dat deze opgeschreven zijn is dat ze op elk moment van hun leven een andere betekenis zullen krijgen. Het is een mooi gebaar, eentje waar ik sowieso aan mee doe, mooie doos of niet. Het zou leuk zijn als ik deze doos win om ze mooi op te bergen. Liefs Charlotte

  • Reply
    Lore Swerts
    mei 31, 2018 at 9:17 pm

    Ik zou zo blij zijn met de box… Ik ben iemand die graag schrijft, en anderzijds ook iemand die mooie herinneringen koestert. Het moment dat ik zeker wil vastleggen voor mijn twee flinke jongens, is hun eerste ontmoeting. Dat was zo ontroerend, hen voor het eerst samen te zien… Grote broer is nog altijd héél bezorgd over zijn kleine broer, en al vanaf het eerste moment merkte je dat. Geluk zit in kleine dingen, ik hoop dat ik hen dat door het neerschrijven van kleine maar ook grote herinneringen kan duidelijk maken. Het zijn schatten, die jongens van mij!

  • Reply
    Lisa
    juni 1, 2018 at 5:54 am

    Een ontroerende blogpost. Herinneringen zijn zo belangrijk, en ik denk al na hoe ik die van ons het beste kan koesteren. Onze dochter wordt pas over een maandje geboren, maar zo’n koesterdoos zou perfect zijn om geen belangrijke momenten te verliezen.

  • Reply
    Caroline
    juni 1, 2018 at 10:49 am

    Ik ben een brievenschrijver van het eerste uur. Ik kan géén mooiste herinnering benoemen. Het zijn er gewoon TE VEEL. Bij elke kleine of grote gebeurtenis in het leven van onze zoon en dochter neem ik de pen ter hand. Hun geboorte, de eerste keer naar de opvang, het einde van de borstvoeding, de eerste schooldag, een tand eruit, elk jaar een verjaardagsbrief, …. Als ik mijn brieven zelf herlees, dan ben ik soms ontroerd door zo veel liefde en zo veel prachtige herinneringen. Ik hoop dat mijn kinderen dit later ook zullen zijn. En dat ze met veel warmte terug zullen denken aan kun kinderjaren. Dus zo’n herinneringendoos? Ja, graag.

  • Reply
    Sofie van damme
    juni 1, 2018 at 8:05 pm

    Er is zoveel waarbij ik denk: dit moet ik onthouden, maar even vaak vergeet ik het weer.
    K denk dat het fijn moet zijn voor mijn zoontjes
    Om later te kezen wat we zoal gedaan hebben en wie ze waren, welke dieren ze hadden en goe ze ermee om gingen. Due doos is een geweldig begin voor later!

  • Reply
    Auke Vanblaere
    juni 3, 2018 at 11:41 am

    Toen mijn eerste kindje precies 6 maanden oud was werd mijn vader ernstig ziek. Ik herinner me nog zeer goed hoe moeilijk dit voor ons allen was, maar ook hoe zij als enigste een lach op zijn gezicht kon toveren tijdens de zwaarste momenten. Ik wil hen, ondertussen kwam er nog een kindje bij, dit zeer graag meegeven. Hoeveel je kan betekenen voor een ander, zonder er zelf eigenlijk enige moeite voor te hoeven doen. Er gewoon zijn is genoeg…

  • Reply
    Claessens
    juni 6, 2018 at 1:18 pm

    De eerste van de kindjes, dapper gingen ze zo de wereld in. Maar mooiste van al wanneer ze in mijn armen lagen toen ze werden geboren en dat ik thuis kon bevallen in mijn eigen bed met mijn man aan mijn zijde

  • Reply
    Evelien
    juni 8, 2018 at 10:34 pm

    Dat ik al twee keer zachtjes in haar malse wangetje heb gebeten terwijl ze voor me in haar fietststoel zit. Dat ze de nog groene tomaatjes rood noemt omdat ze ze dan mag plukken. Dat ze op de trein zegt: kindje kom maar, ik zit hier. Dat ze naar de wasdraad loopt en wijst en voelt en zegt: papa broek droog. Dat ze vandaag voor het eerst een tafeltje heeft gedekt en me uitnodigde voor een stuk houten taart. Dat ze me zacht en moeder maakt.

Leave a Reply

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.