0
MAMA ZIJN

10 tips tegen eenzaamheid in de ratrace van leuke mama Riet Ory

Sinds kort ga ik elke week op zoek naar leuke en minder leuke verhalen over het moederschap, de kleine dingetjes die het mama zijn zo fijn (en minder fijn) maken. Deze week is het de beurt aan Riet Ory, leuke mama van drie en beter bekend als mijn adjunct algemeen directeur bij Femma. Benieuwd naar wat zij jullie te vertellen heeft? Voel jij je soms ook alleen? Riet geeft jullie 10 tips tegen eenzaamheid in de ratrace…
Riet Polly 10 01 2015
Het past misschien niet in de leuke wereld van een mama van drie, maar soms voel ik een diepe eenzaamheid.

Het is alsof je midden in New York City staat. Het verkeer en de mensenmassa razen voorbij. Je maakt deel uit van de stroom, maar vanbinnen voelt het of je op een onbewoond eiland voor je uit staart. Je kinderen hangen als apen in de bomen.

Zoveel vrienden, een gevuld huis met gezonde kinderen en een lief uit de duizend, veel familie, een uitdagende job: wat een luxe! Want … wat als je geen netwerk hebt? Sorry bij voorbaat aan alle weduwen, single moms en dads die het vaak alleen moeten zien te rooien. Jullie zullen mijn relaas misschien bestempelen als verwend. Toch schrijf ik lustig verder, omdat eenzaamheid in de drukte zo´n overdonderd gevoel is en ik vermoed dat ik niet alleen ben.

Want ‘who´s with you’ als je schippert tussen kaka en pipi; een derde wasmachine ophangt, terwijl de aardappelen op het vuur staan en je denkt aan de gemiste afspraak met vriendinnen, waar je niet eens naartoe wil omdat je te moe bent? Wie is er als je de energie uit je lijf voelt vloeien en je niets liever wil dan verdwijnen in een mega donsdeken? Hoe alleen is het wanneer je om 21u in de zetel ploft en beseft dat je niet echt geniet van dat ene moment voor jezelf?

Als je bij de start van een werkdag denkt ‘Oh boy, de dag begint pas en ik ben nu al zo moe’, vraag je je sip af: ‘Who the f*** is with me?’

Hier mijn 10 TIPS TEGEN EENZAAMHEID IN DE RATRACE. Ik probeer ze zelf toe te passen en neem me voor om er in de toekomst op in zetten.

* ‘Dagdagelijkse deelgenoten’ koesteren
Jeugdvriendinnen zijn belangrijk, maar je ziet ze vaak maar om de zes weken. Dichte collega´s (jawel Eva) of buren (thanks Lieven) leven met je mee. Ze kennen je door en door omdat ze je dag in dag uit zien. Ze helpen even als je je drie kinderen in de auto tilt om ze op drie verschillende plaatsen te droppen. Ze nodigen je uit voor een snel koffietje in het café op de hoek of leggen een goeie DVD-reeks op je bureau ‘om te genieten’.
Soigneer deze dagdagelijkse deelgenoten, sluit ze in je hart en zeg hen hoe belangrijk ze voor je zijn

* SMS
Ik kreeg er laatst nog één: ‘Rietje, ik vind het jammer dat ik je niet ga zien bij N., zal je missen. Love you, Tine’. Waaw! Een vriendin denkt aan je, giet het in een sms en je voelt letterlijk je hart twee graden warmer worden

* Sisterhood
Je bent niet alleen. Help andere sisters (of brothers) die het even moeilijk hebben. Vang hun bloedjes op als ze eens op stap willen; maak een ovenschotel als ze verhuizen. En ook, drop je eigen kinderen bij de buren en neem de quiche van een kookgrage vriendin met de glimlach aan.

* Zoek de eenzaamheid op!
Steel een moment voor jou alleen. Koop het desnoods. Zo dronk ik vorige week in mijn eentje het lekkerste wijntje van de week in café Botanique, terwijl de babysit uitkeek naar de wissel van de wacht. Vol energie kwam ik thuis, de gedachten wissend dat dat wijntje uiteindelijk 11 euro (incl. babysit) kostte J.

* Unite in real life
Noem het beroepsmisvorming, maar samenkomen met je Femmagroep is een goede pil tegen eenzaamheid. Samen naaisalons organiseren of gewoon wat babbelen na de cursus yoga is heel fijn.

* Sla je lief (als je er één hebt) tot bondgenoot in de ratrace
Wordt het even teveel en kom je in strijdmodus, onthoud dan dat het effectiever is je lief tot bondgenoot te maken dan hem/haar te ridderen tot je grootste vijand in het dagdagelijks geregel. Drink samen een Gin Tonic om te vieren dat je de dag weer gehaald hebt.

* Hoe gaat het met jou? Nee. Hoe gaat met jezelf?
Heerlijk, de ander laten vertellen hoe het met hem of haar is omdat je geen zin hebt om stil te staan bij hoe het met jezelf gaat, laat staan het onder woorden te brengen. Toch doen!

* Even flaneren op de sociale media
Hier is er ook plaats voor minder leuke dingen: kwetsbaarheid, het kleine geluk, vieren van imperfectie, een plek voor de kleine kantjes. Even surfen naar bijv. charliemag.be of op bezoek bij The Gentlemom doet je beseffen dat je niet alleen bent.

* Een potje huilen
…omdat het soms erg zwaar is om alles te combineren, omdat je kids verdorie etters kunnen zijn, omdat je gewoonweg stik kapot bent en omdat wenen ontzettend ontspant.

Zo dames, even bloggen over eenzaamheid en bedenken dat heel wat vrouwen en meisjes uit de leuke wereld van Lobke dit zullen lezen, doet wonderen. Daarmee geef ik mijn laatste tip weg. Neem deze tien tips tegen eenzaamheid voor wat ze zijn. Ik bedacht ze op mijn eentje J

En onthoud vooral: JE BENT NIET ALLEEN

Dikke kussen!
Riet

de drie polly

Dankjewel Riet om deze eerlijke blogpost te delen. Je bent zeker niet alleen. Ook ik voel mij in mijn drukke wereld waarin ik goochel tussen mama, Lief, working lady, vriendin en poetsvrouw zijn, soms ook verdomd alleen. Gelukkig bestaan er fijne collega’s waarbij je altijd terecht kan!
Ervaren jullie het moederschap net zoals Riet het omschrijft? Deel jullie verhalen en geef jullie tips in de comments hieronder.
Of wil jij ook eens leuke mama van de week zijn en jouw ultieme tips delen? Stuur een mailtje naar info@leukewereld.be en wie weet ben jij wel de volgende ;-)

 

You Might Also Like...

6 Comments

  • Reply
    Leen
    februari 18, 2015 at 8:24 am

    Waw, eindelijk iemand die ook soms eens een keertje ‘huilt’ omdat dat zo’n deugd kan doen. Moet ik aan mijne ‘vent’ tonen 🙂

  • Reply
    Liezeke
    februari 18, 2015 at 9:36 am

    305 facebookvrienden,
    107 Bloglovinvolgers die mijn blogje volgen
    80 Bloglovingebruikers die ik volg,
    58 volgers van mijn pinterestpagina’s
    zelf speel ik in 2 verenigingen muziek,
    ben ik gehuwd en heb twee – soms super- schattige kids,

    En toch…
    Je gelooft het of niet…
    Soms voel ik me eenzaam.
    Manlief werkt van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat om een bloeiende zaak draaiende te houden,
    de kinderen (4,5 en 2) groeien hier als kolen en eisen stilletjes meer en meer hun eigen zelfstandigheid op,
    de tijd vliegt… vliegensvlug, met steeds meer ‘moetjes’ en af en toe nog eens een ‘magje’….

    Ik dacht dat ik een uitzondering was, dat mijn eenzame gevoel eigen was aan mezelf, dat het tussen mijn oren zat… Maar weet je – ‘t klinkt misschien sadistisch – maar ‘t doet deugd te lezen dat ik niet alleen ben. Niet allen met mijn trieste gevoel in mijn eigen kokonnetje…

  • Reply
    riet
    februari 18, 2015 at 10:22 am

    Beste Liezeke,
    Wat een eerlijke comment. Ik denk dat vele moeders (en waarschijnlijk ook vaders) met dit gevoel zitten.
    Ciao,
    Riet

    • Reply
      Eva
      februari 18, 2015 at 11:53 am

      De tijd van poepen afvegen, nooit zelf warm kunnen eten omdat ik 3 andere mondjes moest zien te vullen, soms naar het toilet ging om toch even 5 minuutjes alleen te kunnen zijn (en het getok op de deur na 2 minuten al moest negeren), is voor mij voorbij. Ik herinner me nog alsof het gisteren was dat ik elke avond bij thuiskomst mijn mantra in mijn hoofd herhaalde: niet gaan zitten, niet gaan zitten, niet gaan zitten. Want als ik dat deed, viel ik als een blok in slaap. Nu denk ik daarover: dit was heel erg niet oké. Een warm advies: laat je helpen! Ga in op het aanbod van goed bedoelende vriendinnen en buurvrouwen en familie en neem alle hulp aan die je krijgen kan. Want ploetermoeders, zoals ik er zelf een was, houden dit systeem zelf mee in stand door er niet heel eerlijk en kwetsbaar over te vertellen. Je weet het alleen maar echt als je het zelf hebt meegemaakt. Waarom blijft dat toch zo?

      In de plaats zijn er nu 3 tieners die ik soms vergelijk met een plaag sprinkhanen die overvliegt: de koelkast zit tsjokvol en is 24 uur later een lege vlakte. Nu gaan gesprekken niet meer over het bordje leegeten, over de fijne juf op school en over wat te tekenen of te maken met de Legoblokjes. Wel over: welke richting wil ik uit na de middelbare school? Mag mijn lief blijven slapen? Hoe laat mag ik uitgaan, hoe vaak, waar en hoeveel pintjes drinken vindt mama tolereerbaar? (En een fles gin gaan kopen in de nachtwinkel vindt ze niet oké.) Hoeveel tijd mag/moet ik studeren? Mag ik een week alleen met mijn vriendinnen naar Spanje? Is weed echt zo ongezond als jij beweert?

      Ze groeiden van kleintjes naar iets minder klein naar groot en groter dan ik. Een vriendin zei me ooit: elke leeftijd heeft zijn charmes. Klopt. Elke leeftijd heeft ook zijn sores. Ik voel me soms net zo uitgeput. Mijn rol verschoof van zorgen voor naar zorgen over. Mijn kinderen bevragen me constant over mijn waarden. Boos worden over een niet opgeruimde kamer, daar kom ik niet meer mee weg als ik er zelf een boeltje van maak. ‘Authentiek leidinggeven’: het is niet alleen een uitdaging in mijn job maar net zo goed thuis. Als alleenstaande mama mis ik soms een klankbord, een schouderklopje, iemand die in mijn plaats blijft geloven dat het allemaal goed komt met mijn kinderen, dat ze later alle drie zelfstandige, gelukkige, uitgebalanceerde mensen worden met een stevig moreel waardenkader.

  • Reply
    Maai
    februari 18, 2015 at 1:45 pm

    Jeetje. Ik dacht echt dat ik de enige was met dit gevoel…. Want wat mag ik nou klagen. 3 prachtige kinderen die ik zelf heel graag wilde. Thuis zonder werk omdat ik dat zelf graag wilde. Een groot sociaal netwerk waar anderen jaloers op zouden kunnen zijn, een lieve man…. En toch, wat een ontzettend herkenbaar stuk. Dank je daar oor!

  • Reply
    Joke
    februari 18, 2015 at 3:11 pm

    Heb jouw tekst en alle commentaren ondertussen al meermaals herlezen. Ik herken er veel van mezelf in maar vind het moeilijk om met bepaalde van jouw tips aan de slag te gaan. Vaak ontbreekt het me aan ‘goesting’ omdat het dagdagelijkse zoveel energie slorpt. Heel veel plannen (onder andere om minder te gaan werken) maar de realiteit komt me telkens tegen.
    Dank voor je verhaal, dank voor de tips en ik beloof hierbij plechtig om er werk van te maken!

Leave a Reply

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.