Weet je nog dat je kamer vol posters hing van Leonardo Di Caprio, The Backstreet Boys en Take That? Dat je uuuuuuuuren lag mee te zingen met de cd’s van Knuffelrock en Clouseau en ondertussen droomde van je ideale man en je gezinnetje maar dacht dat je dat nooit ging hebben omdat je dacht dat je te dik en te lelijk was?
Weet je nog dat je achter de grot in de middelbare school sigaretten stond te roken en ondertussen dacht dat je een keistoere griet was? Dat je daardoor veel meer vrienden ging hebben en de coolste van den hoop zou zijn? Dat je je eigenlijk voor deed als iemand anders om zoveel mogelijk vrienden te hebben?
Weet je nog dat een groot deel van je leven bestond uit tijd doorbrengen met je beste vriendin waar je ellenlange brieven naar schreef? Waarom ben je dat eigelijk niet blijven doen beste Lobke, die brieven schrijven naar je beste vriendin? En hoeveel dagboeken je versleten hebt, zo van die dagboeken met een slotje, want je was verschrikkelijk bang dat je broers of zus die zouden vinden en al je geheimen zouden ontdekken? Waarom ben je dat eigenlijk niet blijven doen Lobke?
Weet je nog dat je Tobagobroeken droeg (je weet wel, zo van die keileljike brede broeken met witte stiksels, liefst met Paladiums onder) en dat je dacht dat je er nog goed mee stond ook? Later dacht je dat je pas echt stoer was met Buffalo’s, liefst van die zwarte met extra hoge plateaus. En dan voor de eerste keer zo mocht uitgaan naar ‘t Witte Paard en daar stond te shaken op vette schijven? Liefst met een cocktail erbij om je extra goed te voelen.
Weet je nog dat je ouders uit elkaar gingen toen je zestien was? En dat je samen met je broers en zussen een zwarte periode kende, maar dat je moeder altijd je rots in de branding bleef? Iets dat je toen niet besefte Lobke, maar waar je haar zestien jaar later enorm dankbaar voor bent. Dat je toen hebt geleerd dat je zelf moest werken voor je geld, dat je keihard je best moest doen op school om een diploma te halen?
Had je toen deze tips maar meegekregen beste Lobke:
* Stop toch met altijd maar op dieet te staan (of te doen alsof of te beginnen en het toch niet vol te houden) en altijd mooier dan je beste vriendin te willen zijn. Uiterlijk is belangrijk, maar niet het allerbelangrijkste. Met jouw enthousiasme en jouw wilskracht ga je het veel verder schoppen in je leventje Lobke.
* Zoek geen foute vrienden, maar blijf bij je goede oude vriendinnen die het altijd goed met je voor hebben gehad en die je niet graag de foute kant op zien gaan.
* Weet dat alles altijd goed komt. Zelfs wanneer je moet verhuizen omdat je ouders zijn gescheiden, zelfs wanneer een deurwaarder al jullie spullen komt opschrijven en jullie auto heeft in beslag genomen en zelfs wanneer je moeder bijna geen geld meer heeft om nog eten te kopen. Alles komt altijd goed, als je er maar hard genoeg in gelooft en hard genoeg voor werkt.
* Fouten maken mag. Zelfs wanneer je een foute studierichting kiest, wanneer je voor de derde keer met je hoofd tegen de muur loopt. Uit je fouten leer je en dat maakt wie je later bent.
* Doe wat je graag doet. En laat je geen dingen aanpraten die je vrienden zouden willen dat jij gaat doen. Daar ga je later alleen maar spijt van krijgen.
* Tegen iedereen ‘ja’ zeggen is geen goed idee. Het is iets dat je binnen zestien jaar nog altijd zal moeten leren, maar hoe rapper je het leert, hoe beter. Het zal je veel stress besparen in je leven.
* Wacht met een lief te zoeken. De ware liefde kom je zeker tegen. Als je zestien bent, moet je daar nog niet te veel aan denken en zoveel mogelijk proberen te genieten van je vriendinnen, je hobby’s en je feestjes. Een lief en en kinderen, daar heb je later nog tijd genoeg voor! Want eens je ze hebt, zal je mijmerend terugdenken aan de tijd dat je weer zestien was!
Alles komt altijd goed beste Lobke, knoop dat goed tussen je twee oren!
x
Lobke, bijna 32 jaar!
Deze brief kadert in het #boostyourpositivity project van Activia. Ik liet me inspireren door haar en door haar
7 Comments
Marieke
februari 5, 2015 at 8:06 pmAmai, ontroerend mooi Lobke!
Lobke Gielkens
februari 5, 2015 at 8:11 pmDankjewel Marieke! <3
Annick @ MinnieMie
februari 5, 2015 at 9:53 pmIk heb je toen ongeveer leren kennen denk ik… Het Witte Paard, ‘t pjeit, waar is de tijd zeg! En kort daarna werd dat toch “Space”? Ik dronk bacardi breezer, jakkes, ik vond dat zelfs niet lekker 🙂
oon
februari 6, 2015 at 7:12 amKnap!
Alles komt altijd goed. Dat moet.
Nekle CROMBEZ
februari 6, 2015 at 7:35 amAmai Lobke, zo schoon – en oh zo herkenbaar (alle vooral dat deel over de Backstreet boys en Leonardo Di Caprio 🙂 en het wellicht nooit hebben van een gezin)
Moesten we dan allemaal weten wat we nu weten
Silke
februari 6, 2015 at 8:10 amZo leuk met die foto’s!
Kelly Rombauts
februari 6, 2015 at 10:02 amKan mij de brieven die we schreven nog altijd goed herinneren! Amai, wat een zalige tijd!
Denk er ook nog veel aan terug, die zaken die kunnen ze ons toch nooit meer afnemen!
xxx