0
MAMA ZIJN Uncategorized

En toen stond onze wereld even op zijn kop…

Lieve Kobe,

Wat heb jij ons laten schrikken vandaag zeg! Terwijl je rustig ligt te slapen in je ziekenhuisbedje, schrijf ik onze gebeurtenissen van vandaag even van me af. En pak me maar eens goed vast! Ik knuffel jou vandaag ook extra hard! Nu ben je nog te klein om te vertellen wat je vandaag hebt meegemaakt, maar zo kan je het later nog eens herlezen als je groot bent!
IMG_0208
Wat een standaard dagopname in het ziekenhuis moest zijn, zette onze wereld even op zijn kop vandaag! Aan de ontbijttafel zeg ik nog tegen jouw papa: “Ik heb toch een naar gevoel bij die narcose, is dat nu echt nodig?” waarop hij zegt: “Ja ik ook, 1 op 10 000 gevallen gaat er iets mis of zijn er complicaties. Hopelijk zijn wij niet die ene.” Echt gezegd.

Afspraak om 10u, je bent nuchter en goed uitgerust. En je bent zo blij dat we eindelijk jouw tandjes gaan maken en dat je straks met ‘gemaakte’ tandjes naar huis kan keren. Wij allemaal content, want eindelijk ga je weer normale tandjes hebben na een helse zoektocht naar de juiste kindertandarts die jou wilde helpen!

Na een onderzoek door de verpleegster en de kinderarts ben je helemaal goedgekeurd om onder volledige narcose te gaan. We worden samen naar de operatiekamer gebracht en krijgen eerst nog een filmpje te zien waarin uitgelegd wordt wat er jou te wachten staat. Je lacht en zegt: “Mama, we zijn precies in de cinema!”. Een mondmaskertje wordt op je hoofdje gezet en 5 minuten later val je als een blok in slaap. Mama wist van de vorige keer toen we je amandelen lieten weghalen, al wat ons te wachten stond en ik had aan Dokter Google al gevraagd wat zo’n anesthesie nu eigenlijk is en wat er allemaal mis kan gaan. Misschien dat ik deze dokter beter niet had geraadpleegd dan had ik misschien niet zo’n naar gevoel gehad.

Terwijl er aan jou gewerkt wordt, wacht ik in de wachtkamer. En ik geraak er aan de babbel met een andere mama wiens dochtertje ook onder volledige narcose moest om buisjes te laten plaatsen. We babbelen over hoe moeilijk het toch is als je je eigen kind zo moet achterlaten. Niet goed voor een moederhart. Voor dokters en verpleegsters is dit routine, maar als je eigen kind daar zo ziet liggen, voelt het toch een beetje raar.
Ik zie meerdere mama’s passeren en meerdere kindjes terugkomen uit de operatiekamer, maar jou zie ik uuuuuuuren niet (en die uren voelden precies aan als dagen). Na 3 uur komt de anesthesist uit de operatiekamer en vertelt mij dat ik even moet gaan zitten. Je wilt niet weten wat er toen door mijn hoofd ging lieve schat, ik had mij al op het ergste voorbereid en de tranen stonden al in mijn ogen.

De anesthesist doet zijn verhaal. Terwijl de tandarts aan jouw mondje aan het werken was, merkte de hij plots dat jouw linkerlong niet meer werkte en dat je dus niet genoeg zuurstof meer kreeg. Een kinderlongdokter werd erbij gehaald en die ging met een camera kijken in je longen wat er verkeerd was. Blijkbaar zat er een slijmprop aan één of ander longbuisje (vraag me niet hoe dat allemaal in elkaar zit) waardoor die long niet genoeg zuurstof meer kreeg en waardoor jij extra beademd moest worden. Ze namen foto’s, ze spoelden jouw longen met zuurstofwater en wat nog allemaal…ik hoorde alleen maar de woorden ‘beademen’ en ‘zuurstoftekort’, je wilt niet weten wat ik allemaal dacht op dat moment. Tot de andere kinderlongdokter erbij kwam zitten en mij geruststelde dat alles ok was met jou. Ze waren nog wat aan je ‘aan het werken’ maar binnen een half uurtje zou je weer wakker worden. Ik denk dat dit het langste half uur van mijn leven was, zonder zeveren!

Blij als een kind ben ik als ik de verpleegsters de gang op zie komen met jou in het kleine ziekenhuisbedje. Je kijkt naar me en zegt: “Mama!” Die woorden, die blik, meer heb ik niet meer nodig!
De verpleegsters brengen ons naar onze kamer waar we vannacht nog een nachtje gaan blijven. De dokters willen jou extra in het oog houden vannacht en morgenochtend volgt er nog een extra onderzoekje. Wat de oorzaak is van die slijmprop, weten we niet. Je was niet verkouden en volgens de kinderarts 100% goedgekeurd voor deze kleine ingreep.

Maar vandaag knuffel ik jou extra hard lieve schat. Blij dat alles ondertussen weer OK is met jou! Het was een helse dag, met veel paniek, rare emoties, geen eten…maar ik geniet van de stilte na de storm, sta er bewust even bij stil met de nodige tranen erbij. Maar ben dankbaar voor de (online) steun die ik van jullie kreeg, schoon is dat! En het is pas als je zoiets meemaakt, dat je echt beseft wat je hebt! Mag er niet aan denken dat dit fout was afgelopen! Kobe, mama en papa love you so much! En laat ons nooit meer zo schrikken. Ik hoop dat als je dit later leest, dat je er eens goed mee lacht en je er niet te veel vragen meer bij stelt.
En laten we afspreken dat we voortaan onze tandjes 3 keer per dag poetsen in plaats van 2 keer zodat er zeker geen gaatjes meer in komen, is dat een deal?

IMG_0210
IMG_0211
IMG_0212

You Might Also Like...

32 Comments

  • Reply
    An
    mei 19, 2015 at 6:19 pm

    Pfffff, wat een dag, kan me de paniek zo voorstellen als ze zeggen; ga even zitten :-(((. Daar moet je even met z’n allen van bekomen he. Pak hem nog maar eens goed vast … En morgen, snel weer naar huis! Succes daar nog!! X

  • Reply
    Griet
    mei 19, 2015 at 6:24 pm

    Ik tril een beetje terwijl ik jouw verhaal lees. Griezelig, kwetsbaar, en een luide oef omdat alles goed uitdraaide. x

  • Reply
    Zjojes
    mei 19, 2015 at 6:27 pm

    och jee, wat heftig!
    Gelukkig is het goed gekomen, maar wat een enorme schrik!
    Groetjes,
    Joyce

  • Reply
    Inge Moreels
    mei 19, 2015 at 6:31 pm

    Heftig Lobke en geen enkele mama of papa zou dit mogen meemaken. Gelukkig is die kleine krijger van je weer oké, maar die extra knuffels die verdient hij zeker!

  • Reply
    Annelies (misstraaitoenaai)
    mei 19, 2015 at 6:36 pm

    Oh, wat een bange momenten moet je meegemaakt hebben!! Blij dat alles in orde gekomen is. Maar zo zie je hoe vlug iets kan verkeerd lopen! Genieten van elk moment en blij zijn met wat we rondom ons hebben!!
    Hopelijk kunnen jullie morgen met een gerust hart terug naar huis. X

  • Reply
    Barbara
    mei 19, 2015 at 6:47 pm

    wow Lobke, wat een dag, wat een verhaal! Geen wonder dat je effe helemaal van de kaart was! Zou ik ook zijn, ik kreeg zelf de tranen in m’n ogen als ik dit las! Wat zijn onze kindjes toch kostbaar, en kwetsbaar… Knuffel hem nog maar veel en hopelijk kan je zelf ook even tot rust komen nu! Knuffel!

  • Reply
    Sofie Parmentier
    mei 19, 2015 at 6:50 pm

    Oooh Lobke, wat een verschrikkelijke uren. Ik heb al eens in een gelijkaardige situatie gezeten, maar wij wisten dat Lucas een open-hart operatie onderging, wij wisten wat er ging komen. Maar dan om een zo bij de specialist te worden geroepen, mijn hart zou stil staan!
    Neem die kinderen van jou maar nog een extra goed vast, hij is in de beste handen!! Probeer ook wat tot rust te komen en weet dat je er veel moet over praten, het is een traumatische ervaring! Iets dat je nooit meer vergeet!
    Dikke, dikke knuffel!!!

  • Reply
    Davina
    mei 19, 2015 at 7:04 pm

    Oh amai, gelukkig is alles goedgekomen. Zo’n zinnetje wil niemand horen… Pak hem maar wat langer vast vanavond! Xxx

  • Reply
    Supermam
    mei 19, 2015 at 7:08 pm

    Ik zit hier met tranen in mijn ogen te lezen, ken het gevoel om je kind achter te laten op een operatietafel.
    Binnenkort is het weer aan mijne middelste, al de 5de keer op 4 jaar tijd dat hij onder narcose moet.
    Altijd bang afwachten en zo blij als je ze terugziet, zet je even terug met beide voetjes op de grond. Ik ben blij voor je dat alles goed is gekomen!

  • Reply
    lielebeesje
    mei 19, 2015 at 7:13 pm

    Ohh, wat een opluchting uiteindelijk! Dikke virtuele knuffel!!!

  • Reply
    Ann Coemans - Getest op kinderen
    mei 19, 2015 at 7:24 pm

    Verschrikkelijk wat je moet gevoeld hebben. Gelukkig is alles goed afgelopen. Hopelijk kunnen jullie snel weer naar huis!

  • Reply
    Caroline
    mei 19, 2015 at 7:30 pm

    jeetje wat heftig! Ook ik moest even een traantje wegpinken toen ik dit las. Ik denk dat iedere mama (en papa) een brok in haar (of zijn) keel krijgt bij je verhaal. Je kindjes zijn toch je alles en je gaat ervanuit dat ze altijd gezond blijven maar er kan zomaar iets gebeuren. Pfff extra knuffels zijn zeker aan de orde, ook al is het maar voor jouw gemoedsrust.

  • Reply
    Sarah
    mei 19, 2015 at 7:38 pm

    pfff, zat hier zelf met de tranen in de ogen, dat mama-hartje van je zal nogal gehuild, gebibberd en sprongetjes van opluchting gemaakt hebben vandaag! hopelijk verlopen die testen morgen goed en mogen jullie snel met een gerust hart naar huis!

  • Reply
    Saartje
    mei 19, 2015 at 8:01 pm

    Oh, dat is inderdaad niet goed voor een moederhart! Knuffel hem maar plat!
    grtjs Saartje

  • Reply
    Judith
    mei 19, 2015 at 8:01 pm

    Pfff, dat moet schrikken zijn geweest. Maar wat ik niet begrijp is dat die dokter je zo lang in spanning liet toen hij je vroeg te gaan zitten. Als hij nu had gezegd “Mevrouw, niet schrikken, alles is oké, maar …”. Die spanning zo opbouwen zeg, dat houdt je hart toch niet uit!

  • Reply
    Wendy
    mei 19, 2015 at 8:04 pm

    Knuffel hem inderdaad maar eens extra na al deze nare gebeurtenissen! Soms staan we er toch veel te weinig bij stil hoe kostbaar alles is en hoe snel het fout kan lopen! Hopelijk morgen met een lach op jullie gezicht naar huis!

  • Reply
    Hoge Hakken En Snottebellen
    mei 19, 2015 at 8:24 pm

    Brrrr niet fijn om te lezen. Ik weet precies hoe je je voelde… Spoedig herstel voor je zoontje en ook voor je moederhart! Dikke knuffel X

  • Reply
    Maai
    mei 19, 2015 at 8:38 pm

    Oh jeetje Lobke, wat een verhaal. Wat moeten dat vreselijke uren geweest zijn. Wat fijn om te lezen dat hij het weer zo goed doet. Snel naar huis en opknappen. Beterschap Kobe!

  • Reply
    Hilde
    mei 19, 2015 at 8:48 pm

    oh, Lobke, ik krijg er gewoon kippevel van als ik dat lees… Die uren moeten inderdaad de langste uit je leven geweest zijn! Ik ben zo blij dat alles weer goed is! Ik duim voor een vlot herstel en dat je nooit meer zo’n angsten moet uitstaan! Een dikke knuffel van mij ook hoor!!! xxx

  • Reply
    Saskia_Sazul
    mei 19, 2015 at 9:06 pm

    Kippenvel en een traantje bij het lezen van dit verslagje! Gelukkig kwam alles goed!

  • Reply
    Elke
    mei 19, 2015 at 9:20 pm

    pfffff, Lobke, wat een verhaal!
    Ik heb -net als velen hierboven- je verhaal gelezen met tranen in de ogen. Het moet inderdaad verschrikkelijk zijn om zo de uren door te brengen, hopelijk moeten jullie dit nooit meer meemaken.
    Hopelijk nu een rustige nacht en morgen een welverdiend knuffelmoment met het zoontje!

  • Reply
    B-naais
    mei 19, 2015 at 9:52 pm

    bah! Krijg er kippenvel van. We hebben ongeveer hetzelfde meegemaakt met ons zoontje toen hij 1,5 jaar was. Routineoperatie maar spasmen op de borstkas gehad en ook moeten beademen, foto’s, … Blijkbaar was het een aspiratiepneunomie en een acute longontsteking als gevolg. Operatie is niet kunnen doorgaan. Sindsdien nog 2x onder narcose gegaan met een nog banger hartje.

  • Reply
    Riet
    mei 19, 2015 at 10:00 pm

    Oh my… Ik kan me levendig voorstellen dat je hart een paar tellen oversloeg! Gelukkig is het maar een pagina in zijn boek en niet het begin van een heel hoofdstuk, en komen jullie er met de schrik vanaf!

  • Reply
    Sofinesse
    mei 20, 2015 at 3:27 am

    Brrr, wat een verhaal! En was die slijmprop ook gevaarlijk geweest zonder de narcose? Sterkte daar, hopelijk was het een goede nacht x

  • Reply
    Erika Van Tielen
    mei 20, 2015 at 5:16 am

    Lieve Lobke,
    Ik mag er niet aan denken… wat een heftig dagje zeg. Maar eind goed al goed, zeker? We zullen maar weer wat extra zegeningen tellen!
    Liefs voor jullie allemaal,
    Erika

  • Reply
    Josie
    mei 20, 2015 at 6:55 am

    Dikke knuffel Lobke! X

  • Reply
    Korreltje
    mei 20, 2015 at 2:14 pm

    Pfff, wat een schrik. Ben blij dat alles nu toch goed is. Verwennen maar, dat kind!

  • Reply
    Kim (Groene Pumps)
    mei 20, 2015 at 3:13 pm

    Oh brrrr, dat wens je toch geen enkele mama toe. Al die stress en onrust en doembeelden…
    gelukkig is alles ok nu.
    Boe aan alle slijmproppen!

  • Reply
    tinteltenen
    mei 20, 2015 at 4:40 pm

    Oh my, dat is schrikken. Ze zijn ons toch zo kostbaar, onze kinders. Dat beseffen we dan eens te meer.
    Ik hoop dat jullie elkaar vandaag platgeknuffeld hebben, en Kobe zich weer tiptop voelt. Liefs

  • Reply
    Ellen Naait
    mei 20, 2015 at 8:09 pm

    Verschrikkelijk… Ik kan en ik wil me dit als mama niet voorstellen.
    Knuffel inderdaad maar eens extra hard!!!!
    Blij dat alles toch in orde is nu!!

  • Reply
    CreativEls
    mei 21, 2015 at 7:58 am

    Amai, Lobke wat een verhaal. Krijg er tranen van in de ogen. Gelukkig is alles goed gekomen ! Zo zie je maar we moeten blij zijn met alle kleine gelukjes want voor je het beseft neemt het leven een nare wending. Gelukkig is het hier met een goed einde. Extra knuffels hebben jullie allebei verdiend.

  • Reply
    Joke Lamaire
    mei 21, 2015 at 8:25 pm

    Dat moet de hel zijn! Ik vond het al de hel toen ons klein pateeke (toen 9 maand) voor een half uurtje onder narcose moest. Kan me niet inbeelden hoe jij je moet gevoeld hebben! Binnenkort voor een uurtje. Pfff… ik zie er weer tegen op. Dikke knuffel hoor!

Leave a Reply

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.