Nog 5 minuutjes

Elke avond rond 19u breng ik mijn kindjes vredig naar hun vers opgemaakt bedje. Nadat ze nog een tasje melk drinken als twee voorbeeldige kindertjes zonder te morsen, stormen ze naar de badkamer om hun tandjes te poetsen en hun pyjama aan te doen. Als twee beste vriendjes gaan ze samen naar hun kamer om er met mij of papa nog een verhaaltje voor het slapengaan te lezen. We stoppen ze lekker onder de wol, geven ze nog een kusje en een knuffel, laten de deur op een kiertje en onze perfecte romantische avond bij kaarslicht kan beginnen. Echte engeltjes zijn het!

Zo zou het misschien wel moeten zijn. Net als in de film. Een perfecte avond voor het slapengaan, brave kindjes die nooit geen ruzie maken, flink luisteren, nooit geen excuses zoeken en altijd blij zijn. Helaas is dit perfecte filmplaatje niet te vergelijken met wat er zich in werkelijkheid afspeelt na onze dagelijkse avondspits.

Terwijl onze keuken ontploft is omdat ik nog snel moest beginnen koken na een drukke werkdag, zit kind één huilend kind in bad terwijl het glaasje melk van kind twee op onze pas gepoetste laminaatvloer is beland. Zelf loop ik als een stresskip zonder kop rond want ik moet nog een deadline halen en volgens mijn planning moeten de kinderen ten laatste om half acht in hun bed liggen, anders wordt het weer nachtwerk.

Wanneer het mij eindelijk gelukt is om mijn monstertjes klaar te maken om te gaan slapen (lees: pyjama’s aan, tandjes gepoetst en fris gewassen), komt het. “Mamaaaaaa ik heb nog keiveel honger!” Frauke is de beste in excuses zoeken voor het slapengaan. “Mamaaaaaa ik moet pipi doen. En nog een dikke kaka.” Ik kan het kind toch in haar bedje laten plassen, dus ik laat haar naar beneden komen om nog naar het toilet te gaan. Ondertussen roept Kobe dat hij buikpijn heeft en nog een kusje wilt. Wanneer Frauke dat hoort, eist ze haar aandacht op en wil ze ook nog een dikke knuffel en een kusje. Phieuwwww…na tien excuses is het eindelijk gelukt en kan onze avond beginnen. Tot we een paar minuten later vier kleine voetjes de trap af horen komen…”Mamaaaaaaa nog 5 minuutjes samen knuffelen,” vraagt Kobe. “Ik wil ook,” klinkt ons zusje haar stemmetje.

Eén dag na de terroristische aanslagen in Parijs, kruipen we nog 5 minuutjes lekker samen in de zetel. En ondertussen beseffen we dat zoveel gezinnen ‘out there’ niet de kans hebben gekregen om 5 minuten langer samen te genieten. Af en toe kleine kansjes grijpen en momentjes vasthouden mag toch hé, wat kan een mama nog meer wensen?

Mijn column ‘Mamamagie’ verscheen in Mini Magazine, waar ik sinds kort freelance voor schrijf. Een superleuk mamamagazine! Benieuwd om meer te lezen? Loop dan zeker eens naar de krantenwinkel of neem een abonnement ?

Foto: Yves Schepers