Brief aan mijn derde baby

Lieve allerliefste Mil,

Precies één jaar geleden verkondigden we heuglijk nieuws. Het nieuws dat we een derde kindje gingen krijgen. We hadden toen zooooooo lang nagedacht over jouw komst en nu zouden we ons geen leven meer zonder jou kunnen voorstellen.

“Of ik een derde kindje niet ongelooflijk onderschat heb?” Het is een vraag die ik de laatste weken meermaals krijg vanuit onze omgeving en waar ik heel eerlijk op kan antwoorden: ‘Jaaaaaa!’ Misschien omdat je zoveel huilt? Omdat je nog altijd last hebt van reflux, krampjes, noem maar op… doorslapen doe je nog totaal niet. Het is ook een vraag die ik minstens 5 keer per week moet beantwoorden: ‘En slaapt hij al door?’ Erg ondersteunend vind ik dit niet altijd, want dan voel ik mijzelf als moeder vaak falen: ‘Nee mijn kind slaapt nog niet door!’ En ja, ik ben doodmoe, maar ik besef ook dat dat doorslapen iets is dat een baby natuurlijk niet direct doet. Dus ondertussen slaap jij nog altijd lekker bij ons in bed in jouw babynestje lieve Mil. Als je wakker wordt, kom je meestal gewoon een minuutje drinken aan mama’s borst en tuk je lekker verder in mijn armen waarna ik je weer terug in je babynestje leg. Dat doorslapen zal ooit vanzelf wel eens lukken zeker? Net zoals je ooit wel eens van een flesje zal leren drinken of misschien zal je dit gewoon overslaan en meteen van een bekertje drinken, wie zal het zeggen?

Ondertussen eet je wel al flink vaste voeding! Een pak van mijn hartje, want zo kan ik je over twee weken met een gerust gevoel achterlaten bij je onthaalmoeder. Dat je een eigen willetje hebt, is nu al duidelijk, je weet heel goed wat je wilt en vooral ook wat je niet wilt. Je broer en je zus zijn smoorverliefd op jou en het is geweldig om jou te zien opgroeien samen met hen! Jij bent het ‘kakkenestje’ van ons gezin en ik denk dat jij het allergrootste geschenk bent dat we hen ooit konden geven.

Eén ding weet ik ondertussen zeker, moeder zijn van drie kinderen, dat is niet voor watjes.
Vandaag las ik hier ‘Motherhood is messy. And challenging. And sleepless. And giving. And still unbelievably beautiful.‘ Ik denk dat dat genoeg zegt?

Lieve Mil, hoe zwaar het soms ook is, we zijn zo blij met jou.
Mama ziet je graag en zal je met alle liefde die ik heb laten opgroeien in ons zo warm mogelijke nestje. Ik ga de mama proberen zijn voor jou die je je later wilt herinneren,

Met al mijn liefde,

xxx

Je mama!