Zes maanden aan de borst

Toen ik voor het eerst zwanger werd, vond ik het evident dat ik mijn kleintje borstvoeding zou geven. En drie kinderen en zeven jaar later weet ik dat er over geen enkel ander onderwerp meer discussies bestaan dan over borst-en flesvoeding. Geef je je kind langer dan 6 maanden borstvoeding? Gegarandeerd dat je daar eens vragen over krijgt en jezelf moet verdedigen. Kies je voor flesvoeding vanaf dag één, ook dan krijg je gegarandeerd scheve blikken van mensen die vinden dat je beter voor de borst zou kiezen. Maar met de ervaring die ik had opgedaan tijdens de lange borstvoedingsperiodes van Kobe & Frauke én met de nodige hulp van mijn supervroedvrouw in het ziekenhuis en aan huis, stroomde ook deze keer weer de melk uit mijn borsten en groeide mijn baby als kool.
Oh ja, ook dit borstvoedingsverhaal is weer een succes… en het verhaal is nog niet afgelopen :-).

De eerste dagen
Zo’n zes maanden geleden toen ons Milleke pas geboren werd, dronk hij meteen van mijn borst. Ik had het geluk dat het die dag superdruk was op de materniteit waardoor de vroedvrouwen ons alle tijd gunden om elkaar te leren kennen de eerste uren en we dus lekker veel tijd kregen voor dat eerste huid-op-huidcontact. Naast de geboorte, was dit gegarandeerd één van de mooiste momenten van mijn leven.
Ook zijn eerste twee levensdagen in het ziekenhuis, waren er om nooit te vergeten. We werden ongelooflijk goed begeleid door de lactatiekundige en de vroedvrouwen die onze eerste twee dagjes en nachtjes onvergetelijk maakten! Toch blijkt het niet altijd overal zo gemakkelijk te gaan, hoor ik vaak vertellen onder vriendinnen. Heel veel mama’s willen wel borstvoeding geven, maar als ze dan pas bevallen zijn twijfelen ze of ze het wel gaan kunnen en als ze dan niet goed begeleid worden, geven ze het op terwijl het ook anders had gekund. De natuur heeft er nochtans voor gezorgd dat in principe elke moeder borstvoeding kan geven. Alleen werkt onze cultuur dit tegen, waardoor moeders met prima borsten ervan overtuigd zijn dat borstvoeding geven niet voor hen is weggelegd. En dat vind ik spijtig. Wij hebben ook niet de gewoonte om borstvoedingskennis door te geven van moeder op dochter, zoals in sommige culturen wel het geval is. Dan zou iedereen borstvoeding als de norm zien, maar dat is hier spijtig genoeg niet zo en dat betreur ik. Ik vind het daarom nu al belangrijk om aan mijn eigen dochter te laten zien dat een baby voeden aan de borst een doodnormale zaak is.

Ups and downs
De eerste twee weken was ons Milleke een droombaby die om de twee uur dronk en altijd content was: eten, slapen en luiers verversen. Ik zat echt op een roze wolk! Maar al snel veranderde mijn droombaby in een weenbaby. Refluxprobleempjes, krampjes, koemelkallergie…het werd een lange weg van zoeken naar de juiste oplossingen. Een bezoekje aan de ostheopaat en enkele afspraken bij de kinderarts zouden soelaas bieden. Gelukkig konden ze mij allemaal vertellen dat ik absoluut niet moest stoppen met de borstvoeding want dat dit nog altijd het beste is voor mijn baby, maar dat ik bijvoorbeeld een koemelkvrij dieet kon volgen. Zo gezegd, zo gedaan. Al 5 maanden laat ik alle melk. Het huilen ging een beetje beter en mijn baby’tje werd weer wat contenter. Het gevoel dat ik mijn kind grootbreng met mijn melk boordevol antistoffen, vind ik tot op vandaag nog altijd het mooiste dat er bestaat! Ik moet hier ook bij vertellen dat het keibelangrijk is dat je hier met twee achter staat en en dat je man weet hoe borstvoeding werkt. En dat hij wél kan helpen, zeker in het begin! Hoe vaak zorgt hij mee voor onze andere kinderen terwijl ik Milleke eten geef, want je wilt niet weten hoe moeilijk het soms is om een baby te voeden terwijl je ander kind op het toilet zit en roept: ‘Ik heb kaka gedaan!’. Een extra hand is dan meer dan welkom.

Altijd en overal
Wat ik het allergrootste voordeel vind aan borstvoeden? Het is altijd bij de hand, heeft altijd de juiste temperatuur en zit in een aantrekkelijke verpakking :-), als je onderweg bent hoef je enkel je baby aan te leggen en hij krijgt binnen enkele seconden die warme mamamelk. Met die gedachte in mijn achterhoofd, was ik gemotiveerd om het erg lang vol te houden, want in juli gingen we op roadtrip door Noorwegen en wat zou het gemakkelijk zijn, geen gedoe met flesjes en microgolfovens onderweg. Zo gezegd zo gedaan, Milleke reed zo’n 3000km mee en onderweg hielden we heel wat borstvoedingspauzes.

Nachtvoedingen
Dat de nachtvoedingen zwaar zouden zijn, kon ik mij nog levendig herinneren van bij Kobe en Frauke. Maar tegelijk vind ik het ook zo gemakkelijk om ‘s nachts borstvoeding te geven in plaats van flesvoeding. Geen gedoe met flesjes warm maken ‘s nachts en zo, nee gewoon lekker samen slapen en hem aanleggen wanneer hij het nodig heeft. Want laat dat nu net zo fijn zijn, Milleke heeft ‘s nachts die geborgenheid nodig, hij wilt zich veilig voelen. En daarom komt hij ‘s nachts een paar keer checken of ik er nog wel ben en ondertussen drinkt hij en valt hij in slaap, een heerlijk momentje vind ik dat, ook al is het soms echt keivermoeiend.

Flesweigeraar
Ik had het moeten weten van bij de borstvoedingsperiodes van Kobe en Frauke dat je best al rond 6 à 8 weken oefent met een flesje, maar mijn hoofd stond er toen niet naar en ik vond het zo’n gedoe om te kolven enzovoort. Tot er een periode kwam dat ik af en toe echt eens weg moest zonder baby dus hij moest en zou toch wel eens van een flesje moeten leren drinken. NOT! Bijgevolg ging Mil overal mee naartoe met mij :-). Welgeteld drie maanden hebben we hier thuis en op verplaatsing geprobeerd om hem aan de fles te krijgen, zonder succes. Ik werd overstelpt met tips, maar niets mocht baten. Een hele flessenwinkel, afgekolfde melk, flesvoeding met zoetstof, alles hebben we geprobeerd om het te doen lukken. Tot hij het op een dag gewoon vanzelf deed, de aanhouder wint zeker? Ondertussen gaat Mil flink naar zijn onthaalmoeder waar hij overdag groente-en fruitpap krijgt zodat ik hem ‘s morgens en ‘s avonds nog zelf kan voeden. En sinds een paar dagen geef ik hem al eens flesvoeding in de hoop dat hij wat langer zou slapen ‘s nachts, maar Mil blijft zijn tietjes oh zo graag zien…

Intens
Ondetussen is Mil 6 maandjes geworden, een half jaar! Mannekes! Ik had me voorgenomen om minstens 6 maanden borstvoeding te geven en dat is gelukt. Mil zien drinken en zien groeien doet mij als mama nog altijd beseffen hoe speciaal het is dat je een baby grootbrengt met je eigen melk én het doet mij voor de derde keer stilstaan hoe intens en bijzonder een borstvoedingsrelatie kan zijn. Ook al eet Mil ondertussen flink groente-en fruitpap overdag, tot op vandaag voed ik hem nog elke avond in slaap of leg hem nog vaak overdag aan (als ik kan, want ondertussen ben ik weer aan het werk) om hem tot rust te brengen. En ja, ook ‘s nachts komt hij nog vaak bij me drinken, om de twee, drie à vier uur. Ja ik ben moe en dat maakt me vaak erg kwetsbaar, maar in mijn achterhoofd besef ik dat dit een fase is en dat ik het zelfs zal missen wanneer ik ermee stop. “Wanneer ga je er eigenlijk stoppen?” Het is een vraag die ik de laatste weken vaker krijg? Maar waarom zou ik eigenlijk? Zolang we er allebei nog van genieten, gaan we nog wel even door…nog enkele weken of zelfs nog enkele maanden, wie zal het zeggen? Eén ding weet ik zeker, ik vind het nu al erg dat dit heel waarschijnlijk mijn allerlaatste borstvoedingsverhaal was, alleen al daarvoor zou ik nog een baby’tje willen :-).