0
Opvoeding

Hoe gaat het op de nieuwe school van Kobe en Frauke?

Het moet zowat de meest gestelde vraag zijn aan ons gezin de laatste maand. ‘Goed, heel goed, ja supergoed zelfs.’ Ik durf het bijna niet te zeggen, maar sinds we van school veranderden is er terug rust in huis.

Herinner je je dat ik vertelde dat ons zoontje Kobe elke avond doodongelukkig van school kwam en helemaal dichtklapte omdat het hem te veel werd? Dat hij na school regelmatig huilde omdat hij het gevoel had dat hij niet mee kon en aan het ‘staartje van de klas hing’ en altijd te veel huiswerk moest maken? Dat hij het gevoel had om altijd te falen en de druk hem te groot werd? Dat lieve mensen, is ondertussen allemaal verleden tijd. En laat ons hopen voltooid verleden tijd.

Van regulier onderwijs naar freinetonderwijs : het verschil is grooooooooot
Voor ouders wiens kinderen al van in het eerste kleuterklasje in een freinetschool zitten, zal dit misschien raar klinken. Maar wanneer je overschakelt van een typisch traditioneel dorpsschooltje naar een freinetschool, dan is het verschil echt groot, geloof mij en dat voelden wij meteen, al na een paar dagen.

Het begint al op de speelplaats. Plots was ik geen poortouder meer maar een speelplaatsouder én een klasouder. Je betrokkenheid als ouder is veel groter dan in een reguliere school. Niet dat ik in de vorige school niet betrokken was, ik deed daar heel hard mijn best (vooral in de kleuterschool) om mee activiteiten te organiseren in de klasjes, te helpen bij uitstappen of waar dan ook. Maar nu is het toch nog net iets anders. Wil je nog snel iets vragen aan de meester of de juf? No worries! Hij/zij staat gegarandeerd klaar aan de klas of op de speelplaats ‘s morgens voor een snelle babbel of is altijd daar wanneer je een vraagje hebt. Vroeger moest ik hiervoor een nota in de agenda schrijven en duurde het soms dagen vooraleer ik een probleem kon signaleren of bespreken met de klasleerkracht. Deze manier van werken zorgt er nu ook voor dat je veel sneller andere ouders leert kennen en veel meer betrokken bent bij de leefwereld van je kind op school. Heerlijk vind ik dit! Als mama/papa participeer je echt veel meer aan de school van je kind en dat is heel voelbaar. Denk aan je inbreng tijdens ateliers en projecten, mee op uitstap gaan, deelnemen aan klus-en opruimedagen op school…

Daarnaast gebruiken ze op het schooltje van Kobe en Frauke de app ClassDojo. Natuurlijk is dit niet typisch voor een freinetschool en zullen ze dit systeem zeker ook in andere scholen gebruiken. Maar ik ben fan! Een beetje Facebook voor scholen is dit. Je kan privé-berichtjes sturen met de meester/juf, ja zelfs op zondagavond komen er hier soms nog berichtjes binnen. Van betrokkenheid gesproken! Heeft je kind iets goeds gedaan in de klas? Voor elke vaardigheid of waarde kan de meester/juf je kind aanmoedigen — of het nu hard werken is, lief zijn of anderen of iets anders helpen. En heeft je kind iets moois gemaakt in de klas? Dan verschijnt er gegarandeerd een toffe foto op ClassDojo ‘s avonds. Valt het op dat ik fan ben van dit systeem?


Leren is zo leuk
Elk kind is anders en elk kind heeft een andere aanpak nodig. Dat hebben ze in het nieuwe schooltje van Kobe en Frauke goed begrepen. Ze leren op een veel creatievere manier en leveren hun eigen inbreng. Ze beginnen hun dag met een kringgesprek en daar leren ze opkomen voor hun eigen mening en leren ze hun gevoelens uiten. Geregeld zijn ze reporter van de week en dan mogen ze zelf een nieuwtje komen voorstellen en er een creatief werkje rond maken. Hoe zalig is dit? Huiswerk is niet meer elke dag maar één keer per week en dan mogen ze dat zelf bepalen wanneer. Ik merk aan onze introverte Kobe dat hij de laatste maand echt aan het openbloeien is. De juf van de muziekschool zei me zelfs dat ze merkt dat Kobe de laatste maand veel rustiger is geworden en zich beter in zijn vel voelt. Bij Frauke was dit sowieso geen probleem maar ook zij heeft baat bij deze manier van werken. ‘Jouw dochter is een echt creatief freinetkind. Zij is echt gemaakt voor onze school’ heb ik al meermaals horen zeggen ondertussen.

Zelfstandig werken
Ik heb ook het gevoel dat ze veel meer worden klaargestoomd voor het echte leven later. Ze leren superzelfstandig werken door het schrijven van vrije teksten, door veel meer zelf met de computer al te leren werken, door hun werk zelf te leren plannen en verslagen te maken van kringgesprekken. Allemaal dingen die ik eerlijk gezegd miste in de vorige school. Ze worden gestimuleerd om te werken tussen leeftijdsgroepen en doen regelmatig aan klasdoorbrekend werk. Wat ik ook echt een positief punt vind is dat dit schooltje zeer multicultureel is dus dat onze kinderen zo veel meer in contact komen met andere culturen, een veel betere afspiegeling van onze maatschappij en alleen maar goed voor vandaag en later.

Conclusie? Tot nu toe hebben wij geen spijt van onze schoolverandering. En ik hoop dat dit zo blijft. Ons buikgevoel zat dus goed en je kent je eigen kindjes het best.
De meester van Kobe zei me laatste dat ons kind de indruk geeft dat hij content is en betrokken met het klasgebeuren. En zelf zegt Kobe dat hij veeeeeeel gelukkiger is in zijn nieuw schooltje. Frauke had het in het begin een beetje moeilijker met het loslaten van haar vriendinnetjes maar ondertussen heeft ze al heel wat nieuwe vriendjes gemaakt en ook in haar klasje voelt ze zich op en top.
En hey jij daar, mama, papa of leerkracht, die nu voelt dat hij/zij moet reageren omdat ik ons verhaal misschien weer heel zwart-wit voorstel. Voor onze kinderen heeft de keuze om te veranderen van een reguliere school naar een freinetschool tot nu toe echt gewerkt. En het allerbelangrijkste is natuurlijk dat je kind gelukkig is in welke school of in welke methode dan ook. Misschien is dat voor jouw kind in een reguliere school en is dat voor onze kinderen nu in dit methodeschooltje. Elke ouder is uiteraard vrij om te kiezen maar wij weten één ding, dat deze keuze voor ons echt heeft gewerkt.

Benieuwd of jullie ervaringen hebben met de verandering van een klassieke reguliere school naar een methodeschool?

You Might Also Like...

7 Comments

  • Reply
    Fran De Cock
    februari 13, 2019 at 10:35 am

    Dag Lobke, ik heb je verhaal gelezen en ook heel jullie verhaal gevolgd van het veranderen van de school. Nu voel ik toch de behoefte om te reageren.
    Ik ben heel blij dat het voor jullie werkt, vooral dat jullie Kobe veel gelukkiger is. Ik ben er zeker van dat moest mijn kinderen ongelukkig zijn op school dat ik ook zeker actie zou ondernemen om dit te veranderen.
    Maar, ik vind je verhaal heel zwart-wit voorgesteld. Want alles wat jij opnoemt wat ze in de nieuwe school van je kinderen doen, doen ze ook in het de reguliere school waar mijn kinderen gaan. Buiten het huiswerk misschien. En wanneer ik je verhaal lees, kan ik alleen maar denken: in wat voor slechte school zaten jouw kinderen!?
    Ook wij kunnen gemakkelijk een meester of juf aanspreken, geregeld worden ouders gevraagd om mee te participeren in de klas, wanneer mijn zoon sneller klaar is met een taak, mag hij zelfstandig aan iets anders werken, we kunnen via Smartschool gemakkelijk contact nemen met de school, …
    Nu, jij en ik hebben zelf op een heel grote lagere school gezeten (Virgo Sapiens). Mijn kinderen zitten op een school waar er van elk leerjaar maar 1 (maximum 2) klassen zijn. Ik vind dat dat een groot verschil is met een school waar er van elk leerjaar minstens drie klassen zijn. Vandaar de misschien iets persoonlijkere aanpak op de huidige school van mijn kinderen. Het ligt waarschijnlijk ook aan het feit dat ik ‘dochter van’ ben dat ik toch de behoefte voel om het reguliere onderwijs te verdedigen. Ondanks het feit dat ik ervan overtuigd ben dat het Freinet-onderwijs zeker ook zijn sterke kanten heeft en op bepaald niveau’s misschien zelfs beter is. Maar ik houd niet van zwart-wit vergelijkingen. Je zegt ook dat je een opmerking kreeg over Femke dat ze een echt ‘Freinet-kind’ is. Wat is dat dan?, vraag ik me af een ‘Freinet-kind’? Ik houd er niet van dat er een stempel gedrukt worden op mensen. Dat had ik al toen ik met mijn kinderen naar Kind & Gezin ging: je kind zit boven de curve, onder de curve, kan nog niet dit, zit al voor op dat. Mijn kinderen zijn geen curves, ze zijn wie ze zijn of ze nu in het reguliere of gelijk wel onderwijs zitten.
    Maar nogmaals, ik ben blij dat jullie tevreden zijn van jullie nieuwe school en dat jullie kinderen gelukkig zijn, want is dat niet wat we allemaal willen van onze kinderen. Ik hoop echt dat Kobe en Frauke nog veel plezier hebben op hun nieuwe school, maar voelde toch de behoefte om het reguliere onderwijs te verdedigen.

    • Reply
      Els
      februari 18, 2019 at 8:52 am

      De vorige school van Frauke en Kobe is zeker geen “slechte” school, mijn kindjes zitten er en ze gaan er graag :-). Ik weet zeker dat Lobke niet de bedoeling heeft om het reguliere onderwijs af te breken, maar dat Freinet haar en haar kinderen gewoon beter bevalt?

  • Reply
    Madame Octopus
    februari 16, 2019 at 3:56 pm

    Ik heb je artikel ook met veel interesse gelezen omdat ik me soms ook bepaalde vragen stel bij het reguliere schoolsysteem. En ik moet zeggen dat ik uiteraard wel verschillen zie, maar toch ook veel overeenkomsten. Ook bij ons beginnen ze de dag met een kringgesprek, zijn er regelmatig weken waar de kinderen zelf het thema mogen kiezen en een vrije inbreng mogen doen (niet elke week, dat wel) en August mocht vorig jaar ook plannen wanneer hij zijn taakjes deed. Ik denk dat het grote verschil zit in de structuur en de afstand misschien (hoewel ik vind dat de juffen en meesters bij ons heel toegankelijk zijn, maar het afzetten is wel aan de schoolpoort). Ik denk dat veel regulieren scholen toch behoorlijke inspanningen doen om kinderen creativiteit bij te brengen en spelenderwijs dingen te leren. Misschien is het verschil ook wel tussen een dorpsschool en de onze, een school in de stad waar het sowieso al iets minder ‘traditioneel’ is?

  • Reply
    ina
    februari 20, 2019 at 8:15 am

    Gemeenschapsonderwijs, Katholiek onderwijs, traditioneel onderwijs, methodeonderwijs, inclusie onderwijs, bijzonder onderwijs het wordt altijd zo tegen elkaar uitgespeeld welk nu de beste is. Goed of slecht, zelf durf ik me daar niet over uitspreken, daar zijn trouwens de doorlichtingen voor. Wel durf ik te zeggen dat de beste school is , de school is die bij je kind past. Soms even zoeken maar het vergelijken waard.

  • Reply
    Freya
    maart 22, 2019 at 8:04 pm

    En wat als je kind straks naar het middelbaar moet? Gaat het dan nog even goed meekunnen? Hier ook fel op twijfel over wat en hoe.. zoontje zit nu in eerste kleuter. Totaal niet tevreden van de huidige school..

    • Reply
      Lobke
      maart 22, 2019 at 8:26 pm

      Dat moet zowat de meest gestelde vraag zijn die ik de afgelopen maanden kreeg: tuuuuuuuuurlijk gaan ze ‘mee’ kunnen in het middelbaar. Kinderen in het freinetonderwijs moeten dezelfde doelen halen als kinderen in het regulier onderwijs en zijn dus even klaar om naar het middelbaar te kunnen. En er is natuurlijk ook een freinet middelbaar, heel waarschijnlijk gaan onze kinderen naar daar. Ik zou niet twijfelen en gewoon je hart volgen (en aanvoelen wat het beste bij je kind past)

      • Reply
        Wiete
        maart 25, 2019 at 1:25 pm

        Ik ging naar Freinet in de lagere school en stapte daarna zonder noemenswaardige problemen over naar een gewone middelbare school en daarna ging ik ook gewoon naar de universiteit.
        Het enige “probleem” was dat mijn leerkrachten in het middelbaar vonden dat ik te mondig was. Want ik was het wel gewend dat ik mijn mening mocht geven en in gesprek mocht gaan met de leerkrachten. Dat was op het middelbaar natuurlijk even anders.

Leave a Reply

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.