“Mamaaaa ik heb kaka gedaan! Mijn poepje pikt! Wil je er zalfje aan doen?” Minstens 200 keer per dag hoor ik het woordje ‘mama’. Bij het moederschap krijg je geen gebruiksaanwijzing. Er zijn wel meer dingen die ik niet wist voor ik kinderen op de wereld zette. Wist ik bijvoorbeeld veel dat kindjes hun billetjes pas zelf kunnen afvegen als ze in de lagere school zitten? Wist ik veel dat je de roze beker beter niet in de afwasmachine stopt om het zoveelste drama te voorkomen? Wist ik veel dat je alles, maar dan ook echt alles, tegelijk moet kunnen (lees: kots opkuisen terwijl er een ander kind staat te roepen aan de trap voor een kusje en een knuffel)?
Terwijl ik dit typ, heeft mijn oudste zoontje net overgegeven en ligt hij in zijn pyjama in de zetel met buikpijn voor de televisie. Ik word even terug gekatapulteerd naar mijn eigen kindertijd. Hoeveel keer heb ik als klein Lobke niet op mijn mama geroepen omdat ik nog een melkje wilde drinken of een boke wilde eten? Hoe vaak heeft zij niet over mijn voorhoofd gestreeld en kots opgekuist? Hoe vaak heeft zij eerst aan mij gedacht en dan pas aan zichzelf? Hoeveel keer heeft zij haar principes aan de kant gezet voor het geluk van haar klein grut.
Voor ik moeder werd, zweerde ik dat mijn kinderen nooit naar Bumba zouden kijken of naar Plopsaland zouden gaan. Ik zou nooit achter hun gat lopen om hun speelgoed op te ruimen en ik zou nooit zomaar toegeven, ook al zouden ze heel erg hard en heel erg lang zagen.
Niet veel later komt Frauke aan mijn mouw trekken.
“Mag ik nog een koekje mama?” “Allé vooruit, nog eentje en dan gaan we eten!” Terwijl ik zelf stiekem ook nog een koekje in mijn mond stop en nadenk over mijn inconsequent gedrag, gniffel ik en denk ik na over mijn niet-perfect moederschap. Gelukkig ben ik een mama die net als zovele mama’s elke dag bijleert. En gelukkig is mama zijn zoveel meer dan koekjes geven en zalfjes smeren, toch?
Deze column Mamamagie verscheen in Mini Magazine, een leuke oudermagazine waar ik vol passie en enthousiasme voor schrijf.
Foto: Yves Schepers voor mijn boek Happy Kids
8 Comments
Karen
mei 23, 2016 at 5:57 pmZo mooi en zo waar!!!
Resaarcle
mei 23, 2016 at 8:22 pmIk dacht ook dat ik mijn kinderen nooit voor de tv zou zetten. Ha!
Sofie
mei 23, 2016 at 8:36 pmSchoon.
Barbara
mei 24, 2016 at 1:05 amZooooooooo herkenbaar!!! Wat een heeeeeeeerlijke post!!
Valérie
mei 24, 2016 at 6:50 amHerkenbaar! Hoe vaak ik al gedacht heb ‘en nu ben ik echt aan het doen wat ik ooit gezworen had nooit te doen’. i
Ellen Naait
mei 24, 2016 at 9:06 amDas mooi geschreven en heel herkenbaar!
Met één zin ben ik niet akkoord: “….denk ik na over mijn niet-perfect moederschap”. Ik vind dat je dat niet mag benoemen als “niet-perfect”. (ik veronderstel dat je het ook niet zo bedoelt) De reden waarom ik soms toegeef aan dingen zoals koekjes voor het eten of naar plopsa-land gaan, is puur voor de geluk-zalige en verrassende blik op mijn kinderen hun gezicht 🙂 Daar ben ik verslaafd aan en dat is voor mij een teken van hoe perfect het leven eigenlijk wel kan zijn!
Lottes Anekdotes
mei 24, 2016 at 2:45 pmMooi 🙂 En even naast het onderwerp: ik vind de schoentjes van Frauke echt zoooo mooi!
Katrien@huisjethuisje.com
mei 30, 2016 at 9:09 pmHeel mooi. En waar. En we moeten ze toch ook leren dat niemand perfect is he ?.